Zillertal

Het blijft mooi weer. Ook wederom wachtte mij vanmorgen het zonnetje. Gisteravond de kaart weer eens bestudeerd en gekeken wat op redelijk afstand ligt om te bezoeken. Mijn oog viel op het Zillertal in Oostenrijk. Een naam die wel tot de verbeelding spreekt. En dus pak ik na het ontbijt mijn spulletjes weer bij elkaar. Al met al wordt het wel een Oostenrijkse vakantie, maar ja, de bergen blijven mij trekken en als je er uiteindelijk zo dichtbij bent, ja ...

De route naar Oostenrijk gaat net zoals enige dagen eerder via de 'noordelijke' route naar Lofer. Hier blijf ik rechtsaf de 178 volgen. het is een redelijk drukke weg en ik rijd liever iets rustiger. Na ca 20 kilometer, sla ik rechtsaf richting Pillersee. Ik bevind mij inmiddels in de provincie Tirol. Na enkele kilometers kom ik dan bij het meer De Pillersee. Ik maak hier een stop en kan de vissen zien zwemmen in het mooie heldere water. Tevens een mooi beeld over het water naar het dorpje St. Ulrich am Pillersee.

In Fieberbrunn rijdt ik nog langs een tweetal mooie fraai gebouwtjes. Doen denken aan mogelijk een oud klooster of kasteeltje. Na deze ook nog even op de foto gezet te hebben vervolg ik mijn reis in westelijke richting naar St. Johan in Tirol, via de 164. Hier blijf ik in westelijke richting rijden. De 178 brengt mij in Wörgl, waar ik de 171 in zuidwestelijke richting neem. Even voor Rotholz ga je linksaf de 169 op en daarmee rij je het welbekende Zillertal binnen.Ik kijk even rond bij het bezoekerscentrum en neem enkele folders mee. Ik zie dat je ook een mooie bergweg kunt nemen die je omhoog voert en waarmee je mooie uitzichten zou hebben over het dal. Het is een breed dal met verschillende dorpjes. Wat opvalt is dat het toerisme je min of meer toeschreeuwt.

Die bergweg heet de Zillertaler Höhenstraße. In Kaltenbach rijd ik deze op. Eenmaal buiten het dorp slingert het weggetje zich vlot omhoog. Weggetje, want van elkaar passeren kan hier geen sprake van zijn. Dat kan alleen bij de bekende kleine passeer haventjes.Afwisselend rij je door bos en meer open stukken met mooie uitzichten. De weg slingert veel, dus ook weinig zicht. Hoe hoger je komt, hoe groter de diepten soms langs de weg. Ik hoop maar dat ik geen auto's tegenkom. En gelukkig is dat ook het geval. En dan sta ik plotseling bij een tolpoortje. Blijkt dus dat je voor toegang naar de top moet betalen: € 6,00. ik vervolg de weg en na enkele kilometers kom ik dan bij de eindbestemming.

De Kaltenbacher skihütte. Hiervandaan heb je inderdaad een prachtig uitzicht op het Zillertal. Genietend van het uitzicht nuttig ik mijn lunch. Na uitgebreid rond gekeken te hebben en de nodige foto's vang ik de afdaling aan richting Zell am Ziller. Eenmaal kom ik een auto tegen, maar gelukkig net bij een passeerhaven, dus dat gaat allemaal goed. Voor ik het weet ben ik weer beneden in het dal. Via de binnenweg ga ik verder naar Mayrhofen. Hier rij ik nog even rechtdoor over de 169 naar Finkenberg, waar ik omkeer en terug rij naar Zell am Ziller. Nu ga ik rechtsaf de 165 op. Direct gaat de weg weer steil en slingerend omhoog, wat natuurlijk weer de mooie vergezichten oplevert.

De weg die ik nu volg gaat over de Gerloffpas en komt uit bij het mooie meer de Speicher Durlaßboden. Even later kom ik uit bij Krimml en de Krimmler Wasserfälle. Een mooie waterval in twee etappes. Alleen nog wel van redelijke afstand.

In Mittersill een fraaie aankleding van een rotonde. Twee metershoge metalen beelden doen je even glimlachen. Vrouwlief kijkt toe hoe manlief een plasje laat. Ik neem de 168 en via Zell am See en Saalfelden rijdt ik uiteindelijk weer terug naar Duitsland. Uiteindelijk ben ik om ca 17.30 uur weer terug.

Wederom een prachtige route, al deed het Zillertal mij net wat te toerischtisch aan. Het weer was warm. Beneden in de dalen was het rond de 34°C en op de bergpassen zo rond de 25°C. Veel zon en enkele stapelwolkjes. In zijn totaal vandaag toch weer zo'n 350 km gereden.

Kniefelspitze

De laatste dag. Vandaag blijf ik in Duitsland om nog een rondje te rijden en te wandelen door het Berchtesgadenerland. Gisteravond weer even rondgekeken naar leuke plekjes. Een van de plekjes is het kerkje van Maria Gern. Een klein dorpje net ten noorden van Berchtesgaden. Hiervandaan zou er ook een wandelroute zijn naar de Kniefelspitze. Een top van 1.188 meter.

Overigens Maria Gern is ook uitstekend te bereiken vanuit Bischofswiesen en ik vind het dan ook vrij vlot. Het is inderdaad een mooi, fraai, klein kerkje. Je mag er overigens niet helemaal in. Alleen in het voorportaal, van waaruit je overigens het interieur prima kunt zien. Van 1600 tot 1669 was het nog een kapel. In 1680 werd het uitgebouwd tot kerk.Vervolgens is het nog even een herberg geweest, maar in de jaren 1708 - 1724 is het uitgebouwd tot de Wallfahrtskirche die het nu is. Meer info

Direct achter het kerkje starten ook wandelroutes naar de top van de Kniefelspitze. De eerste honderden meters zijn behoorlijk steil. Zoals het gehele pad behoorlijk steil is. De lengte is 2.340 meter en het hoogte verschil is 413 meter wat een gemiddeld stijgingspercentage geeft van 17,6%. Een stevige klim dus. En dat met mijn uitstekende conditie (hmm).

Maar het is een mooie wandeling. Natuurlijk met de nodige stops om toch even op adem te komen. Boven is een restaurant gevestigd. Als ik hier kom staat op de top toch een behoorlijk stevige bries. Maar het uitzicht over het Berchtesgadenerland is schitterend. Ik kan het Kehlsteinhaus zien, Berchtesgaden en in de verte ook Königssee. Het is vervolgens even zoeken met de verrekijker of ik mijn verblijfadres kan vinden. Maar vindt het uiteindelijk toch. Een kleine open plek met de drie huizen.

Na een kop koffie ga ik via een andere route, de Marxenhöhe, weer naar beneden. Voldaan en een beetje moe, is het toch wel even bijkomen.

Ik ga vervolgens nog een stukje rijden met de auto. Bad Reichenhall zou ook een leuk stadje zijn. Niet al te ver van het centrum vind ik een parkeerplekje en loop even een rondje. In het park nuttig ik mijn lunch. Door de toenemende temperatuur, richting de 28°C, en de stevige wandeling vanmorgen, merk ik wel dat mijn benen behoorlijk zeer beginnen te doen. Echt veel bijzonders is de stad overigens niet. Het oude centrum zou nog een behoorlijk stukje lopen zijn, maar ik laat dat maar voor wat het is.

Ik besluit terug te gaan naar Bischofswiesen. Rond 14.30 uur ben ik dan al weer terug. Ik heb nu alle tijd om alles even in te pakken en op te ruimen. De eigenaar komt 's avonds al even langs om de zakelijk kant af te handelen, zodat ik morgenochtend direct mijn gang kan gaan.

Terugreis

Na een warme, zwoele nacht, waarin ik slecht heb geslapen, sta ik al om 5.30 uur op. Na het ontbijt is het de spulletjes inpakken en inladen in de auto. De kamer verder in orde brengen. Om 6.15 uur vertrek ik van Erlengrund in Bischofswiesen. De terugreis gaat zeer voorspoedig. Slechts eenmaal een korte file gehad, nadat er een ongeval had plaatsgevonden. Uiteindelijk om 16.30 uur weer terug in Drachten.

Een mooie en goede vakantie zit er weer op.