Naar Foix

Vrijdagmorgen 21 juni 2024 om ca 4:30 uur vertrek ik voor een vakantie naar Zuid-Frankrijk. Rond Parijs is het ontzettend druk, anderhalf uur gedaan over ca 30 km Peripherique. Nadien verloopt het vlotjes. Onderweg regelmatig even een stop. Omstreeks 17:00 uur kom ik aan in Chateauroux, waar ik overnacht. Bij de Burgerking in het centrum gegeten. Daarna nog even wat voetbal van het EK gekeken. Rond 22:30 uur toch maar plat, na toch wel een lange en intensieve dag. De volgende ochtend rond 7:30 uur vertrek ik voor de reis verder zuidwaarts.

Op zaterdag 22 juni arriveer ik rond 13:30 op de camping. Vervolgens de caravan in geruimd. Het was bewolkt maar niet echt koud, maar ook niet warm ca 20 graden. Na verkenning van de camping wat gelezen en relaxen. Aan eind van de middag toch even een kleine rondwandeling vanaf de camping gedaan, ca 1 km, ‘witte’ route.(Er is ook nog een langere rode route en een nog langer blauwe route, deze zal ik later nog eens lopen).

Terrasses du Pech

De ochtend is fris en nat, miezerregen, grauw en grijs. Rond 10 uur  wordt het droger. Ik besluit om toch even wat te doen en wel de wandeltocht Les Terrasses du Pech van Foix te lopen (route niet exact gelopen als op kaart aangegeven). De auto net buiten het centrum geparkeerd en niet bij het treinstation zoals eigenlijk wordt beschreven. De poort Pont Vieux is gesloten, dus maar naar de ‘andere kant gelopen’ en van daaruit de berg op en de terrassen. De wandeling biedt mooie uitzichten op Foix (en omgeving). Rond 14:00 uur terug op de camping. De zon breekt meer en meer door, maar er staat wel een fris windje.

 

R02 - Foix – Les Terrasses du Pech rondtocht vanuit Foix 

 

Kenmerken wandeling: Lengte 3,4 km Hoogtemeters:  190. Hoogte startpunt 380 mtr, Hoogste punt 570 mtr, maximale stijgingspercentage: 24%

Doordat ik auto op een andere plaats had staan en op de berg een iets grotere ronde heb gemaakt, waarschijnlijk zo rond de 4,5 km gelopen.

Watervallen

Deze dag staat weer een wandeling op het programma. Op ca 25 km afstand ligt het dorpje Prayols. Daar verscholen in het bos liggen een aantal watervallen. Rond 8:30 uur vertrokken naar Prayols. Begin is wel even behoorlijk steil. Ook is het soms wel lastig om de juiste route te vinden. Maar het is heerlijk wandelen door het bos. Het is er ook heel rustig. Een keer glij ik uit op de nog natte ondergrond, maar het valt gelukkig mee. Op ca een kwart is het toch even een beetje gokken, of ik links of rechts moet. Ga uiteindelijk links af en dat blijkt ook de juiste route te zijn. Ik passeer nog een mooi uitzichtpunt. Even later kom ik dan uit bij de grootste waterval. Hier lekker een halfuurtje gezeten en wat gegeten. Daarna ga ik weer verder. Helaas moet ik beter op de wandel-app kijken. Ik loop dan ook verkeerd en kom eerder op de openbare weg, dan de bedoeling. Maar ik loop maar door. Als ik het later bekijk blijkt wel dat ik een stuk langer gelopen heb. Inmiddels heb ik dan ook al een blaar op een van mijn tenen. Doet wel behoorlijk pijn, maar zet door. Hierdoor wel ca 1 km meer gelopen dan de aangegeven 7,6 km. Rond 14:30 uur ben ik weer terug op de camping. In de ochtend was nog wat fris, maar in de loop van de morgen brak de zon door en was het mooi zonnig en warm weer. Al met al een mooie dag. (n)

 

R03 - Cascade Rondje vanuit Prayols 

Lac de Font Vive

Vandaag werd het echt zomers. Ca 28/29 graden en veel zon. Ben redelijk goed hersteld van gisteren. Alleen de blaar zit mij wel wat dwars. Helaas geen pleisters bij mij. Maar ik heb een zakdoek bij me, die ik in reepjes knip en om de (kleine) teen wikkel. Dit gaat prima.

Vandaag trek ik wat verder naar het zuiden. Bijna tot aan de Spaanse grens. Bij Porte-Puymorens, ca 80 km ten zuiden van Foix, een route uitgezocht die mij naar een bergmeertje, Lac de Font Vive, moet leiden. Enkele kilometers buiten het dorp rijd je langs Lac du Passet en daar is ook het startpunt van de tocht. Het is een prachtige route. Door bos en dan soms ineens over een kleine bergweide. Ook de vegetatie wil nog wel eens afwisselen. Ook loop ik vrijwel de hele toch langs een kabbelend riviertje, met hier een daar een kleine stroomversnelling of een een klein watervalletje. De ene keer vlak er langs. De andere keer iets verder weg, zodat ik hem nauwelijks meer hoor. Op het verste punt komen we uit bij de grootste waterval. Ik zit dan ook al zo ongeveer halverwege. Hier weer even een rustmoment gepakt. Heerlijk zo in de vrije natuur, omgeven door de bergen en het ruisen van de waterval. Als ik de waterval vervolgens passeer moet ik een stukje steil omhoog. Ik voel het wel in mijn benen en besef ook wel degelijk dat mijn conditie niet de beste is. Ben overigens ontzettend blij met mijn wandelstukken. Overigens ook de teen houdt zich prima. Na de klim en het passeren van het bos verwijdt het pad en zicht zich en na nog een klein bochtje, zie ik plotseling Lac de Font Vive voor mij liggen in een prachtige vallei. Het zicht is adembenemend mooi. De route voert mij verder langs de oevers van het meertje. Uitgekomen aan de andere kant ga ik daar aan het water mijn lunch nuttigen. Wat een heerlijke rust. Nu het al wat later is op de morgen wordt het wel iets drukker, maar echt veel mensen kom ik niet tegen. Is mij prima zo. Na de lunch en de nodige foto's trek ik weer verder. Ik loop nu door een iets nauwere vallei met minder begroeiing, maar met fraaie uitzichten op de bergen rondom mijn. Het laatste stukje is nog redelijk steil naar beneden. Ik moet nog een stuk langs Lac du Passet lopen, tot ik weer bij de auto ben. Een prachtige mooie wandeling, wel wat moe, maar zeer voldaan. Vervolgens weer terug naar Foix, waar ik rond 15:30 uur terug ben. (n)

R14 - Lac du Passet – Lac de Font Vive rondtocht vanuit Porté-Puymorens

Cascade D'artique

Ook vandaag is het weer prachtig weer. Doel voor vandaag is wederom watervallen maar nu nabij het plaatsje Auzat, ca 53 km vanaf de camping. Doordat ik alle bestemming al in mijn tomtom had geplaatst is het makkelijk vinden. Na Auzat was het wel even behoorlijk bochtig en steil. En ja het blijft wennen dat je de wandelroutes ook op je telefoon hebt. Ook nu weer niet voldoende gekeken, waardoor ik een afslag mis. Gevolg is dat ik het rondje niet heb gelopen, maar vrijwel rechtstreeks naar de watervallen loop. Ik loop daardoor geen ca 6 km, maar waarschijnlijk zo ongeveer 4 km.

Niettemin is het ook nu weer een prachtig afwisselende route. Mijn lunch heb ik weer aan de voet van de waterval genuttigd. Was weer even heerlijk vertoeven daar. En ook vandaag niet echt veel drukte wat mensen betreft, al had ik wel eerst het vermoeden gezien het aantal auto's op de parkeerplaats. Maar ieder zoekt en loopt zijn eigen route natuurlijk. Er zijn namelijk meer wandelroutes hier. Terug rond 14:15 uur. Vandaag was het warm tot ca 28 graden en veel zon. Als ik zo vroeg terug ben op de camping dan is het even lekker bijkomen. Even wat lezen, of puzzelen en ook de foto's van de camera downloaden etc. En natuurlijk moet er weer gekookt worden. (n)

R05 - Cascade D'artigue Rondje vanuit Auzat

ff niets doen

Drie dagen wandelen hakt er dus toch echt wel in. Zeker als je het niet gewend bent. Tel daarbij op ook de hoogtemeters, tja dan moet je wel even aan je zelf denken. En dus vandaag een relaxdagje. De caravan een beetje opgeruimd en verder wat zonnen, lezen, puzzelen. En enkele rondjes over de camping gelopen. Ach ja het is tenslotte vakantie niet waar!

Oh, ja, van de blaar verder weinig last. Inmiddels pleisters gehaald, dus daar geen verdere zorgen over

En nog iets. Als vogelliefhebber was ik zeer verheugd deze week al regelmatig de bosuil te horen. Die had ik nog nooit eerder gehoord, en als je die dan in de stille nacht hoort, prachtig geluid!

Naar Andorra

Als ik op deze morgen wakker wordt is het weer grijs en grauw rond de camping. Volgens Windy (weer-app) blijft het w.s. ook zo. Aan de andere kant van de Pyreneeën is het zonnig. En dus vandaag naar Andorra gereden, ca 98 km naar het dorpje Ransol. Vandaar nog ca 8 km naar het noorden de bergen in. Ook hier is het lekker rustig. Het is inderdaad hier volop zonnig, dat begon al toen ik door de bergen reed. Door een redelijk windje en de hoogte is het niet te warm, maar ook niet te koud.

Als ik op de plek van bestemming kom rijdt er net een grote touringcar voor mij. Die laat een groep kinderen uit. Blijkt dat even verderop een speciale kinderplek is waar sport en spellen worden gedaan. Als ik begin te lopen, wel de andere kant op, vervagen de kinderstemmen geleidelijk. Ook nu weer een prachtige route door een vallei, en jawel, langs een stroompje. Het is redelijk open. Niet al te veel bos, meer kleinere bossages. Maar dat kan ook wel kloppen, want ik zit toch op redelijke hoogte. Regelmatig even foto's maken. Ook kijk ik regelmatig even terug en soms, zonder dat je er erg in hebt, blijkt dat je weer behoorlijk geklommen bent. Geeft een prachtig gezicht op het dal, in het besef dat je daar zonet nog liep.

Op een gegeven moment begin ik toch wat aan het pad te twijfelen. Ik loop dan toch verkeerd. Ik kom uit bij een stuk sneeuw, ach dat is voor mij toch ook wel bijzonder dat je eind juni nog in de sneeuw staat. Als ik dan terugkijk zie ik enkele mensen een rotsige rivierbedding oversteken. Het wordt mij duidelijk, daar had ik dus ook langs moeten gaan. Ik loop terug en steek ook over en ja dan is het duidelijk dat hier het pad doorloopt. Langzaam omhoog komen we bij wat lijkt een rustig riviertje, maar als je dan voor je kijkt zie je ook waar het riviertje vandaan komt. Vanaf een lange steile helling komt het naar beneden. Ook wij moeten die helling op. Het is een behoorlijk bochtige en steile klim. Dit stuk hakt er echt wel in. Maar de beloning is er in de vorm van een klein meertje (van smeltwater) van waaruit de stroom naar beneden begint. De oorspronkelijk route loopt nog verder. Ik loop die nog een stukje maar voel het vele lopen en klimmen wel in mijn benen. Eindbestemming oorspronkelijk is een berghut, die is nog zo'n 1 km verder weg. Ik besluit om bij dit meertje mijn lunch te nuttigen.

Twee Andorese dames die even verderop zitten vraag ik of die mij op de foto zetten. Na nog even genieten loop ik weer dezelfde route terug. Genietend van de alsmaar schitterende uitzichten. Al met al (heen/terug zo'n 6,5 km gelopen Daarna is het weer terug naar Frankrijk. Ik ben terug zo tegen 17:00 uur. Kan weer terugkijken op een prachtige dag. Overigens bij de camping is nu ook de zon doorgebroken. (n)

R09 - Cascades del Meners – Estany de Ransol rondtocht vanuit Ransol

Onder de grond

Vanmorgen in Foix was het weer grauw en grijs en regelmatig wat lichte regen. Van een campinggast, die naast mij stond, kreeg ik een tip over een ondergrondse rivier, die door een grottenstelsel loopt. In een bootje vaar je daar dan door heen. Het was ook niet eens zo ver van Foix, ca 20 km. En dus besluit ik vandaag naar “Rivière souterraine de Labouiche” te gaan, zoals het heet. En in de grotten blijf je tenminste ook droog!. Ik had de route al even opgezocht en was inderdaad vrij makkelijk daarheen te rijden. Ik ben vroeg en het is er ook nog niet zo druk. We moeten even wachten, maar dan gaan we met een toch wel behoorlijk aangegroeide groep naar de grotten toe. De groep wordt opgesplitst in tweeën.

We stappen in de bootjes en via een staalkabel welke gespannen is aan de grottenwand/dak trekt/duwt de gids ons voort. Via mooie belichtingen zien we de stalactieten en stalagmieten in allerlei vormen en grootten. Een prachtig gezicht. De temperatuur in de grotten is vrijwel constant ca 11 °C. Onderweg stappen we een keer uit, klimmen enkele meters omhoog om vervolgens in een ander bootje te stappen. Halverwege komen de twee groepen bij elkaar en wisselen we weer van boot. De totale lengte van de rivier waarover wij varen is 1,2 km, terwijl het totale grottenstelsel ca 3,8 km is. Al met al een mooie afwisseling.

Omdat ik toch door Foix moet rijden besluit ik om even in het centrum te kijken, en wandel een rondje rond het fort van Foix. Helaas staan enkele delen in de steigers,maar niettemin best wel indrukwekkend zoals het fort daar op die rots in Foix staat. Je ziet hem altijd al van veraf boven de stad uittorenen. Het weer is weer wat opgeklaard en als ik rond 14:00 uur weer terug ben kan ik weer lekker relaxen.

 

  

 

Plateau de Beille

Plateau de Beille. Bij die naam zal menig fietsliefhebber even opkijken. Net als de Mt Ventoux, is ook dit een begrip een wielerland. Mij zei het eigenlijk niet zo veel. Toch ga ook ik hier vandaag heen.

Het is weer de, bijna bekende) route naar het zuiden. Bij Les Cabannes, ca 44 km vanaf de camping aangekomen slingert de weg zich omhoog. Dit dorpje ligt aan de voet van het Plateu de Beille. Een befaamde bergop finish van de Tour de France. Ook dit jaar 2024 op 14 juli zal hier de finish zijn. Tevens is het in de winter een favoriet skioord. Nu was het er relatief rustig, al gingen veel amateur wielrenners de uitdaging aan.  Het is inderdaad een pittige klim. Boven op het plateau aangekomen valt direct de ruime grote parkeerplaats op en een gebouw waarin een restaurant. Het oogt wat kaal, maar je hebt wel een mooi uitzicht op de bergen/toppen rondom. En vandaag is dat uitzicht wel heel speciaal door de laag hangende bewolking die zich om de bergtoppen en/of in de valleien hangen. Het is ook even uitzoeken waar het startpunt van de wandelroute is. Uiteindelijk toch gevonden. Je loopt eigenlijk een rondje op de afgeplatte bergtop. De route zelf is, vind ik, niet echt spectaculair. Redelijk brede paden, zo nu en dan een weide (waar paarden en koeien graasden). Ook de bosgedeelten waren niet echt bijzonder. Wel krijgen we zo nu en dan mooie uitzichten op de Pyreneeën. Een enkele keer kwam een mistflard opzetten. Toch wel apart zo. Bij het restaurant nog een wat genuttigd, maar terwijl ik daar buiten op het terras zat, kwam er snel weer een wolk (mistbank) opzetten en binnen een paar minuten wat het redelijk grijs en zakte de temperatuur snel.

Het was wel frisjes hier op het plateau. Het zal rond de 16-18 graden zijn geweest. Maar gelukkig wel zonnig (behalve als er plotseling een mistbank komt opzetten) Daarmee liet het zien dat het weer in de bergen altijd snel kan veranderen.

Oh ja, dit jaar zal de Tour de France een etappe bergop laten eindigen op Plateau de Beille. De aankondigingen waren overduidelijk. (Overigens deze vakantie ben ik op meerder plekken geweest waar de tour langskomt)

Vandaag weer redelijk vroeg terug op de camping. Hier is het iets warmer, rond de 20°C. Verder deze dag rustig aan gedaan.

R06 - Village Nordique Angaka – Plateau de Beille rondtocht vanuit Aston

 

Rondtouren

Ook vandaag is start de dag niet met echt mooi weer. Het is weer redelijk grijs en frisjes. Ik merk zelf ook dat ik niet goed in mijn 'ritme' kan komen. Weet eigenlijk niet goed wat te doen. Ik was door andere campinggasten geattendeerd op de grotten van Lombrives (nabij Tarascon), Ook niet ver van Plateau de Beille. En dus besluit ik om er heen te rijden. Maar de tour bleek pas om 14:30 uur te starten. Dat is mij te laat en moet er dan ook bijna 2 wachten. Besloten om een wandeltocht vanuit Beidelhac te doen. Is daar maar kort van de grotten vandaan. Wel even een stukje gelopen, maar voelde me moe, en had eigenlijk geen zin. Toen maar teruggegaan. Vervolgens de kaart bekeken en besloten om een rondje via St Girons te rijden. Ik neem de D618 naar het westen. Via de Col de Port, Massat naar St. Girons en vervolgens terug naar Foix. Op zich wel een prachtige route, alleen door de laaghangende bewolking niet veel te zien. En op de Col de Port was het maar 10°C, mistig en miezerig. Rond 15:30 uur weer terug. Rond de camping is het ook nog bewolkt en fris 17/18 °C.

Tossal d'Isovol

En wederom start de dag grijs. Vandaag naar Spanje en dus ga ik weer naar het zuiden, en daar is het inderdaad zonniger. Bestemming vandaag ligt dus in Spanje, op zo’n, 95 km van de camping, het dorpje Olopte.  Het eerste deel van de wandeling is niet echt bijzonder. Een vrij breed pad voert mij langzaam omhoog en rond de berg. Wel mooi uitzicht op het Spaanse land.

Bijna op de top ga je rechtsaf en daal je weer naar beneden, maar net voorbij dat punt heb je nog een klein plateua met een mooi uitzicht punt: "De Mirador". Ik neem hier even een pauze en maak wat foto's. Als ik vervolgens mijn route vervolg wordt de route wel iets mooier. Ik loop uiteindelijk verkeerd, waardoor ik weer uitkom bij de Mirador. Een stukje (lus) dus dubbel gelopen. Na op het juiste punt wel de juiste afslag genomen te hebben slingert het pad zich langzaam naar beneden en loop je een stuk langs de weg, echter die ligt nog wel een stuk lager. Even later neemt het pad weer een bocht naar rechts en kom ik terecht in een vallei en duik het bos in. De route wordt een stuk mooier. Ook loop ik nu weer langs een bergstroompje. Op een wankel bruggetje even lekker genoten van de omgeving en het weer. Het is de gehele dag flink zonnig en met een fraai temperatuurtje van zo rond de23/24 °C mooi wandelweer. Het laatste stukje gaat weer redelijk steil omhoog en dan kom je eigenlijk plotseling uit bij het fraaie kerkje van het dorpje Olopte. De auto is weer snel gevonden en rond 16:30 uur weer terug op de camping. (n)

 

 

R13 - Tossal d'Isòvol – Río Durán rondtocht vanuit All (Olopte)

Lac des Gloriettes

Vandaag staat een lange rit op het programma. Bestemming is het Lac de Glorriettes, ca 200 km naar het westen. Via St. Giron, Tarbes en het bekende Lourdes weer zuidwaarts. In het dorpje Gedrie zie ik een aanwijzing van "Barrage des Gloriettes. Ik volg aanvankelijk die aanwijzing maar mijn tomtom geeft anders aan. Het lijkt erop dat ik steeds verder afdwaal van mijn eindbestemming. Dus na enkele kilometers toch maar terug en de tomtom volgen. Kom ik uit in het dorpje Gavarnie. Het is hier druk. Parkeerregelaars leiden mij naar een parkeerplaats, waar ik voor € 8,00 een plekje zoek. Ik loop door het dorpje richting een mooie vallei, met prachtige uitzichten op de bergen rondom. Het is als het ware een kom. We lopen bijna in optocht hier de vallei in. Maar mijn gevoel zegt dat het niet klopt. Ik kijk nog eens goed op mijn wandelapp en dan wordt het inderdaad wel duidelijk dat dit niet mijn feitelijke bestemming is. Ik ga dan ook terug. Rij weer terug naar Gedrie, om daar alsnog weer de desbetreffende weg te nemen. (blijkt dus dat ik mijn tomtom toch verkeerd had ingesteld)

Moet inderdaad nog wel een flink stukje doorrijden als ik bij een smal bruggetje kom, waar de weg omhoog naar de Barriere (stuwdam) en het meertje, Lac des Glorriettes, begint. Een smalle slingerende weg voert mij redelijk stijl omhoog. De parkeerplaats staat hier al bijna helemaal vol, maar vind nog een plekje. Ook hier is het dus druk. Toch valt het hier iets minder op. Een prachtig mooi gezicht op de stuwdam en het bijna azuurblauwe meertje. De wandelroute voert ons over de stuwdam en vervolgens langs het meertje. Daarna gaat het over in het keteldal van Estaubé. Ook wederom een prachtige wandelroute. Ik geniet volop. Het is ook mooi weer, zonnig, maar wel een relatief fris windje. Kortom ook niet te heet en ideaal wandelweer. Bij het eindpunt (een brug over het bergstroompje) geniet ik van de kleine waterval die zich daar door een kleine nauwe kloof naar beneden stort. Even wat eten en foto's maken en dan is het weer terug. Al met al was het echt genieten hier. Wel enigszins moe, maar zeer voldaan, vang ik de lange rit naar 'huis' weer aan. Uiteindelijk pas zo rond 18:30 uur weer terug. Al met al vandaag toch zo'n 580 km gereden! Maar het was alleszins de moeite waard.

 

 

 

 

 

 

 

 

R07 - Lac des Gloriettes – Naar het keteldal van estaubé rondtocht vanuit Gèdres-Dessus

Trois Seigneurs

De vakantie nadert zo haar einde. Vandaag de laatste dag dat ik nog een wandeling kan maken. Het is weer mooi weer, lekker zonnig en aangename temperaturen. Vandaag een gehele andere wandeling gedaan. Vandaag naar de Pic des Trois Seigneurs. In het dorpje Gourbit sla ik rechtsaf en via een lange bergweg kom ik dan eindelijk bij de parkeerplaats. Een redelijk kaal landschap zo net boven de boomgrens.

Het wandelpad begint in een bergweide, die behoorlijk steil omhoog gaat. De auto's worden al snel speelgoedauto's en om even later echt mini-speelgoedauto's te worden. Daarna neem je een bocht naar links. Langzamerhand merk je dat over een smalle bergrug gaat lopen. Soms amper een meter breed. Het maakt wel dat we echt schitterende uitzichten krijgen op de toppen van de Pyreneeën, 360° rondom. Echt magnifiek. Eigenlijk ja je over 2 kleinere toppen naar de Trois Seigneur. Na de eerste daal je weer een stukje om vervolgens weer omhoog te klimmen naar de 2e 'col'. Hier is het even wat lastiger. Pad is moeilijk zichtbaar en je moet even goed uitkijken hoe je hier stapt, met links en rechts toch grote diepten. Vermoeidheid begint bij mij ook al toe te slaan. Krijg even wat een gevoel van 'paniek', wil graag door, maar even 'zie' ik niet hoe ik verder kan, wil nog niet terug. Gelukkig is er een jong frans koppel die mij even helpt om deze lastige passage te maken. Het gaat gelukkig verder goed. Wel pak ik even een korte rustpauze. Daarna daal je weer even wat af om enkele honderden meters verder weer omhoog te gaan naar de laatste top.

Toch sluipt er bij wat onzekerheden in. De vermoeidheid slaat toe waardoor ook bepaalde emoties boven komen. Was ik bang, misschien wel, maar vind voor mij dat ik ook een belangrijke beslissing genomen heb. De laatste km is nog behoorlijk steil. Ben geen ervaren klimmer. Met vermoeidheid is kans op fouten groter. Op dat moment voelt het voor mij als de juiste beslissing om terug te keren. Al heb ik het er wel moeilijk mee gehad. Ik ga even zitten om tot rust te komen. Enkele minuten later huppelt een peloton soldaten (ca 30 man) met lichte bepakking naar beneden, al kost het hun geen moeite. Ik ga een stuk rustiger naar beneden. Het blijft uitkijken. Terug op top 2 neem ik weer even een langere pauze. Laat de emoties even de vrije loop. Maar toch geniet ik. De panoramische uitzichten zijn gewoon fantastisch. De verdere terugweg is ook nog wel behoorlijk pittig, mede door de vermoeidheid en de pijn die het afdalen in de enkels en knieën doet voelen.

Dit was misschien wel de zwaarste toch die ik deed. Ik wist dat hij pittig was met de totale hoogtemeters van ca 640 meter. Wat ik niet goed wist en verwacht had was de smalle paden over de smalle bergrug. Was uiteindelijk wel een hele uitdaging en ben ook blij en trots dat ik dit gepresteerd heb. Uiteindelijk dus 6,6 km gelopen, waarvan ca 520 hoogtemeters. De toch zelf is 8,6 km met 640 hoogtemeters. Al met al toch wel een heel voldaan gevoel en genoten van de uitzichten. Wel was het soms fris te lopen. Een behoorlijk straf windje en zo rond de 13/14 graden, maar wel zonnig.

Zittend op de top zie ik dat de eerste (laaghangende) bewolking komt opzetten. En dus vervolg ik de toch nog wel lastige weg naar beneden. Terug bij de auto is de top van de Trois Seigneurs al niet meer te zien door de bewolking. Al met al ben ik dus ook mooi op tijd terug gegaan. Als ik weer terug ben beneden in het dal bij Gourbit is de temperatuur ca 10 graden hoger. Daarna rijd ik terug naar de camping. Rond 17:30 uur ben ik terug. Ik kan terugkijken op een mooie (maar emotionele) dag.

 

R10 - Pic de Barrès – Pic des Trois Seigneurs rondtocht vanuit Gourbit

Bijkomen

Vandaag de laatste volle dag hier in Zuid-Frankrijk. Na de inspannende dag van gisteren nu een relax dag. Dat betekent even wat lezen en puzzelen. Ook de caravan al wat opgeruimd. De auto krijgt even een wasbeurt. In de middag nog de 'blauwe route' van ca 2 km bij de camping gelopen. In de avond alvast wat spullen ingepakt en ingeladen in de auto. De vakantie zit er dan toch echt op.

Terugreis

Vanmorgen net na 8:00 uur vertrokken van de camping. Eerst nog even getankt in Foix, en vandaar vertrokken net voor 8:30 uur. Vlotjes doorgereden met regelmatig een korte pauze. Vanmorgen was het weer grijs en nat (afgelopen nacht rond 1:30 uur een behoorlijke onweersbui gehad). Het was niet echt druk op de weg (wel iets drukker als de heenreis). Tot Chateauroux met enige regelmaat wat regen gehad. Daarna werd het lichter en vervolgens veel zon, maar ook veel (zij)wind. De passage van Parijs ging nu iets vlotter (Eiffeltoren wel even in een flits gezien). Nu een uur. Mijn bedoeling was om ergens in Noord Frankrijk te overnachten. Mijn keuze valt op Arras, maar daar zijn geen hotelbedden meer beschikbaar i.v.m. een muziekfestival. Gelet op de tijd (zo rond 18:00 uur) besloten om door te rijden. Iets na 23:30 uur ben ik weer thuis in Drachten.

Van mijn vakantie ook een foto-album en video gemaakt, zie in het linkermenu.