Naar Mongolië
Mijn reis begint vlakbij huis. Om 7.05 stap ik op de bus die mij bij het Marathon Hotel afzet. Na ca 20 minuten komt de Interliner om mij naar Heerenveen te brengen. Een treinkaartje is snel gekocht en met een overstap in Amersfoort ben ik rond 10.15 u op Schiphol. Na aanvankelijk even in een verkeerde rij te hebben gestaan kan ik al vrij vlot inchecken bij Aeroflot. Vervolgens is het nog even rondkijken in de tax-free shops om vervolgens mij naar de boardingruimte te gaan en wachten tot we het vliegtuig in kunnen. Hier al kennis gemaakt met een drietal medereizigers. Na een kleine vertraging van ca 30 minuten vertrekken we richting het noordoosten om over het vertrouwde Friesland te vliegen naar Moskou. Hier aangekomen worden we met een busje naar een andere hal gebracht, waar we direct kunnen instappen in het volgende vliegtuig wat ons naar Ulaanbataar, de hoofdstad van Mongolië, zal brengen. Ook nu vertrekken we ca 20 min. later dan gepland. Zo vanuit de lucht is duidelijk te zien wat voor grote stad Moskou is. Na een uitstekende vlucht bereiken we de volgende ochtend, Mongoolse tijd, om ca 6.30 Ulaanbataar.
Shirley, onze Nederlandse reisbegeleidster, wacht ons al op samen met de Mongoolse reisbegeleider, Adila. Ook nu kennisgemaakt met de andere reisgenoten. Het blijkt dat van een viertal de koffers niet zijn meegekomen. Waarschijnlijk komen ze morgen met de volgende vlucht. Blijkt namelijk vaker voor te komen. Wij vertrekken naar het Kharaa Hotel aan de rand van het centrum. We krijgen hier een goed ontbijt en Shirley vertelt e.e.a. wat we kunnen verwachten.
Ulaanbataar
Na het ontbijt kunnen we ons nog even opfrissen en gaan we ons begeven in het stadsgewoel. Wat betreft oversteken is het oppassen geblazen. Wachten doet men niet en dus is het voor eigen gevaar als je oversteekt. 
Ook op de trottoirs is het opletten geblazen. Gaten en putdeksels die omhoog steken maken het bijna tot een avontuur om door de stad te wandelen. We lopen Peace-avenue af en onderweg vertelt Shirley waar we e.e.a. kunnen vinden (Postkantoor, internet etc). In café Amsterdam nemen we een kop koffie. Rond 12.30 u zijn we weer terug. We gaan nu met een bus naar een restaurant aan de andere kant van het centrum waar we gaan lunchen. Daarna gaan we naar het grote centrale plein bij het parlementsgebouw: Het Sukhbataar square. Boven de trappen van het parlementsgebouw een reusachtig beeld van Chingis Khan. Na rondgekeken te hebben gaan we l
opend via de binnenstraten naar het ZaniZabar museum. Een klein museum over de geschiedenis en cultuur van Mongolië.
De vermoeidheid begint nu toch wel wat toe te slaan. Het is vandaag zonnig en warm. Vooral zo in de straten van UB. Tel daarbij op het ontzettend drukke en lawaaiige verkeer. Samen met Henk, mijn kamergenoot deze vakantie, loop ik terug naar het Hotel. Kort na 17.00 arriveren wij hier. Vanavond eten we in een Wok-restaurant en kunnen dus zelf onze maaltijd samenstellen. Het eerste Mongools bier smaakt uitstekend.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
 |
24°C |
|
Middag |
|
32°C |
|
Avond |
|
26°C |
Kloosterbezoek
Vandaag staat in het teken van kloosterbezoek. De overheersende godsdienst in Mongolië is het (Tibetaanse) Boeddhisme. Tijdens de Russische overheersing zijn echter veel klooster verloren gegaan. Op enkele plaatsen zijn ze wel goed bewaard en is men ook bezig met restauraties. Het eerste klooster wat we gaan bezoeken ligt slecht op een klein eindje van ons Hotel. Via een achteraf straatje lopen we langs de “sloppen” van UB naar het Gandan Khiid klooster.
Adila legt ons enkele gebruiken uit van het Boeddhisme. Tegen betaling mogen we eveneens binnen de gebouwen filmen en foto’s nemen. Buiten de gebouwen is meestal wel vrij, binnen niet. In een van de gebouwen is net een dienst bezig. Wij mogen ook naar binnen. De monniken dreunen eentonig hun gebeden op. De tempels zijn allemaal rijk versierd. De Boeddha beelden zijn allemaal immens. De indelingen van vrijwel alle tempels zijn nagenoeg identiek. Echter de Boeddha beelden en betekenissen verschillen. Ruim twee uur wandelen we rond over dit complex. In een van de tempels staat een reusachtig beeld van ca 20 meter.
Even na elf uur arriveren we bij de Chojin Lama tempel. Een relatief korte afstand, doch we doen er vrij lang over in het overdrukke verkeer. Deze tempel ligt verscholen tussen de nieuwe moderne gebouwen die in en rond het centrum van UB zijn gebouwd en nog worden gebouwd. Binnen het tempelcomplex (naast het trouwpaleis) heerst een vredige rust. Het is duidelijk een kleinere en ouder complex. Ook hier weer vrijwel eenzelfde indeling. De Boeddha beelden zijn echter van andere leiders, w.o. Bogd Khan, de geestelijk en wereldlijk leider van de Mongolen.
Om 12.30 u gaan we eten in een restaurant, om daarna naar het National Museum of Mongolië te gaan. In een zestal grote zalen wordt hier de geschiedenis van Mongolië in evenzo vele perioden uitgebeeld.
Daarna rijden we naar het zomerpaleis. Een enigszins vervallen tempelcomplex aan de rand van de stad. Het heeft nu meer het karakter van een museum. Na twee kloosters gezien te hebben, hier nu snel uitgekeken. Ook mede door de warmte (De temperatuur ligt ook vandaag weer richting de 30 C).
Vervolgens rijden we naar het (roze) theater, vlakbij het Sukhbataarplein. Het theater is nog niet open dus pakken we nog even wat drinken op een terrasje naast een grote tent met grote beeldschermen, waar het WK voetbal gezamenlijk kan worden bekeken.
Na een half uurtje kunnen we dan naar het theater waar we een voorstelling zien van traditionele Mongoolse muziek, zang (speciale keelzang) en dans. Het is een indrukwekkende voorstelling. Na de voorstelling is het weer tijd om ons innerlijk te versterken. Een Wokrestaurant biedt wederom uitkomst. Rond 22.15 zijn we terug in ons Hotel na een lange en warme dag. Morgen verlaten we de stad.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
|
24°C |
|
Middag |
 |
32°C |
|
Avond |
|
26°C |
Het Mongoolse land
Vandaag de eerste kennismaking met het Mongoolse platteland. We staan om 6.30 op. Rond 8.00 staan ons Mitsubishi busjes met chauffeurs klaar die ons de komende 3 weken door het Mongoolse land zullen rijden. Aan de rand van UB slaan we nog even wat boodschappen en water in en dan kan de reis echt beginnen. Bij het verlaten van UB komen we regelmatig kleine vrachtauto’s e.d. tegen met ladingen wol. Langzaam verdwijnt de grauwe stad 
en maakt plaats voor het groen wat ons de komende weken zo bekend zal voorkomen. We zien de eerste gers en kudden schapen en geiten. Ook paarden zullen de komende weken een zeer vertrouwd beeld worden.
Na ca 35 km stoppen we bij een “Ovo”. Dit is een soort totempaal. Vaak een stok met daaraan blauw lint. Er omheen een berg stenen, maar ook andere spullen ontwaar je. Het is gebruikelijk dat je er met de klok mee 3x omheen loopt en per ronde een steen, of iets anders op de berg gooit. Het zou geluk moeten brengen. Na de foto’s en nadat we er 3x omheen zijn gelopen vervolgen we onze tocht over de matige asfaltweg richting het noorden. Het wordt steeds rustiger op de weg. Na ca 90 km maken we een stop vlakbij een gers en een kudde schapen/geiten. We maken een korte wandeling door het weiland. Nieuwsgierig komen enkele bewoners dichterbij op hun paard. Shirley en Lotte mogen even paardrijden. Ook zien we de “Lammergier”. Een aaseter die we gedurende de gehele vakantie regelmatig zien. Zij ruimen de kadavers op. Kadavers, of resten daarvan zullen we ook met enige regelmaat tegenkomen.
Na de benen gestrekt te hebben klimmen we weer in onze busjes om ca 10 km verderop in een wegrestaurant onze lunch te nuttigen. De stoel waar ik op zit is behoorlijk wankel. Een korte inspectie leert mij dat ik deze maar snel terzijde moet stellen anders lig ik binnen de kortste keren op de grond. Na de maaltijd is het weer verder op weg. Even later slaan we vlak voor Darkhan linksaf. Nabij Baruubüren, nadat we de rivier Orhon zijn overgestoken, slaan we rechts af en verlaten het asfalt. Inmiddels is het behoorlijk bewolkt geworden en even later begint het dan ook te regenen. Het wordt langzamerhand glibberen zo dwars door het groene landschap.Na een glibbertocht van ca 25 km modderen komen we aan bij ons gerskamp. Het is dan inmiddels 18.15 u. Het wordt de eerste kennismaking met een gers van nabij. De komende weken zullen dit soort gerskampen onze overnachting zijn. We kunnen ons even opfrissen en om 19.30 nuttigen we ons diner.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
|
20°C |
|
Middag |
|
25°C |
|
Avond |
 |
22°C |
Amarbayasgalant klooster
Om 7.00 u staan we op. Een donkere mistroostige dag lijkt ons te wachten. Grijze wolken pakken zich samen rond de lage heuvels van Mongolië. Na het ontbijt klimmen we weer in de busjes om al glibberend naar het ca 5 km verderop gelegen Amarbayasgalant klooster te gaan. We kunnen hier vrijelijk rondlopen. Rond 10.oo u begint hier een dienst. Een tweetal jongetjes blazen op een soort hoorn in alle windrichtingen om de monniken op te roepen voor het gebed. Uit alle hoeken komen ze tevoorschijn. Wanneer de dienst begint en ik wil filmen wordt mij nadrukkelijk verzocht te stoppen. Uiteraard respecteer ik het verzoek. Na nog even kort naar de dienst te hebben gekeken en geluisterd wordt het voor ons weer tijd voor vertrek. Ondertussen is het al begonnen te miezeren. Al slippend rijden we de ruim 30 km terug naar de hoofdweg. Onderweg komen we nog een groot transport tegen van grote Boeddha beelden op een vrachtwagen. We slaan rechtsaf verder naar het westen. Eindbestemming is Uran Togoo. In Erdennet nuttigen we onze lunch.
Inmiddels is het weer opgeknapt en breekt de zon weer door. Op de lokale markt wordt van alles verkocht. Zelfs schapenvachten met daaraan nog de vellen en poten van het dier. Niet direct een aantrekkelijk gezicht. Zeer verrassend zien we plotseling onderweg een kudde kamelen. We maken enkele stops w.o. bij een Ovo. Verder weinig hoogte punten onderweg. Rond 21.00 u komen we aan in Uran Togoo.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
|
20°C |
|
Middag |
 |
24°C |
|
Avond |
|
18°C |
Onweer houdt ons vast
Er wacht ons vandaag een lange reisdag. Aanvankelijk zouden we naar Moron rijden om aldaar het Nadaam festival bij te wonen. Echter in Moron is het festival uitgesteld en dus rijden we door naar Hatgal aan het Khovsgol meer. En dus is het vroeg uit de veren. Om 5.30 gaat de wekker en rond 7.00 zitten we weer in de busjes voor de lange tocht. Nog onwetende wat ons in de loop van de middag/avond te wachten zal staan.
We vertrekken met een mooie blauwe lucht. Na ruim anderhalf uur maken we een korte stop en wordt er een korte wandeling gemaakt. Aan het eind van de wandeling ontwaren we een grote kudde schapen en geiten met enkele koeien en paarden. Ook zien we een drietal kamelen geheel bepakt en bezakt. Adila roept ze aan en we maken een praatje. Het blijkt dat een familie op weg is naar hun kinderen die in een stad op een soort kostschool zitten. De familie heeft er al 1.000 km (!) op zitten en is al 4 maanden onderweg. Ze hebben nog een tocht van ca 6oo km te gaan. Wel een heel apart en indrukwekkend gezicht. Hier zien we de leefwijze van de nomaden in optima forma.
We nemen afscheid en rijden verder. Op enkele mooie plaatsen maken we een stop zodat de blazen geleegd kunnen worden en de rokers ook aan hun trekken kunnen komen. We spotten een groep kraanvogels. De temperatuur is inmiddels weer behoorlijk opgelopen. Kleine stapelwolkjes vormen zich. Bij Tosontsengel zien we dat daar het Nadaam-festival in volle gang is. De paardenrace is net afgelopen. De mensen begeven zich nu naar het worstel terrein. Wij kunnen een klein halfuurtje meegenieten, doch dan moeten wij weer verder. Wel even aardig om het worstelen te zien. Weten we ongeveer ook wat ons te wachten staat in Hatgal.
Rond 15.15 arriveren we in Moron. Hier gaan we eten. Voor de toiletbezoekers, door een gangetje langs de keuken naar buiten. Rechtsachter staat een houten hokje, waarvan de deur niet eens dicht kan. Knijper op de neus. Je evenwicht goed bewaren. Succes!
Even na 16.00u vertrekken we weer in de hoop rond 19.00 aan te komen bij het Khovsgol meer. Tijdens het tanken van de busjes zien we in de verte inmiddels enkele onweersbuien opzetten. Afwachten of we die voor kunnen blijven of niet. Vanuit Moron rijden we weer richting het noorden. Het lijkt er op dat we de buien kunnen ontwijken. 
Maar in de loop van de rit lijkt het er toch op dat we hier of daar nog wel eens een staartje kunnen krijgen. Kort na het Erhel Nuur (meer) beginnen de eerste druppels te vallen. Als we dan een stukje bergachtig gebied binnenrijden begint het even later echt te hozen. Niet alleen regen maar ook een fikse hagelbui, met flinke hagelstenen, teistert ons. De chauffeurs rijden direct van de “weg’ af en parkeren op de berghelling. Binnen de kortste keren zijn de berghellingen wit van de hagel. Grote modder- en waterstromen komen naar beneden. De weg waar we eerst op reden verandert in een ware rivier.
Ruim 45 minuten staan we hier in het onweer. Dan begint het wat af te nemen. We kunnen weer even verder rijden, doch wanneer we de berg over zijn en linksdraaiend weer naar beneden gaan stuiten we op een woest stromende rivier. De chauffeurs nemen poolshoogte. Ook wij nemen alles in ogenschouw. Een tweetal ‘locals’ proberen met hun paard over te steken. Dat lukt niet. De chauffeurs gaan met anderen in overleg. Even verderop zou de rivier iets rustiger en smaller zijn. We rijden daar heen. Een aantal landrovers durft de oversteek aan. Ook ons busje 1 durft het aan. Toevallig zit ik die dag in dit busje. We duiken de snelstromende rivier in en het lukt ons ook de overkant te halen. Echter het rek waar een reserveband in zit onder de auto raakt los. De band drijft op de snelstromende rivier weg. De twee andere jonge chauffeurs weten uiteindelijk een paar honderd meter verder de band weer te pakken te krijgen.
Na alles nog in ogenschouw genomen te hebben blijkt dat even verderop de rivier minder diep en breder is waardoor het water daar ook iets rustiger stroomt. De twee andere busjes kunnen daar zonder problemen oversteken. De opluchting bij iedereen is groot. Na van deze schrik te zijn bekomen gaan we weer verder. 500 m verder rijden we een helling over en … aan de andere kant blijkt geen hagel te zijn en lijkt er niet zo veel regen te gevallen zijn. Op de bergpas nabij Alag Erdenne hebben we nog een prachtig gezicht op de meanderende riviertjes in het dal.
We vervolgen de tocht naar Hafgal waar we pas rond 22.00 aankomen. Bij het eten spreken de chauffeurs hun dank en waardering uit op de wijze waarop wij hebben gereageerd. Vanuit onze kant worden ook de chauffeurs bedankt voor de wijze waarop zij de situatie aangepakt hebben en ons verder veilig in Hafgal hebben gebracht.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
|
18°C |
|
Middag |
|
28°C |
|
Avond |
 |
14°C |
Nadaam Festival
Na de enerverende avond met het onweer kunnen we vanmorgen ‘uitslapen’. Ik ben echter al vroeg wakker en om 7.00 neem ik een korte ochtendwandeling naar het Khovsgul meer. Het water ligt er bijna als een spiegel bij. Het is even heerlijk toeven aan de rand van het meer. Vissen springen uit het water, de vogels fluiten. Een mooi zonnetje schijnt en in de verte zie ik nog wat wolken rond de bergen hangen.
Om 9.00 u ontbijten we. We rijden de ca 4 km over het vreselijk hobbelige weggetje naar het dorp om daarna naar het terrein te rijden waar het Nadaam-festival wordt gehouden. Ca 2 km buiten het dorp. Hier zullen we tot ca 16.00 blijven en kunnen we genieten van het worstelen, paardrijden (racen) en het boogschieten.
Het is warm. Diverse tentjes bieden allerhande waren aan. De lokale bevolking probeert kleding en kleedjes te verkopen. Het is een gezellig en ongedwongen festijn. Het worstelen duurt de hele dag. Het is een heel ceremonieel gebeuren. De verliezer moet onder de rechterarm door, waarna de winnaar richting de jury tafel loopt met de handen opgeheven. Voor de jury staat een soort podium waarop een 5 palen staan met daaraan een soort verentooi. De winnaar loopt hier al draaien omheen, om vervolgens aan de zijkant van het terrein naar een man te lopen die daar een schaal heeft met een soort brood. De winnaar neemt hieruit een handje en gooit de brokje brood het publiek in of eventueel op het terrein.
Rond 13.00 u klinkt plotseling: “The horses are coming”. Iedereen spoedt zich naar de finishlijn. In de verte zien we de stofwolken opdoemen van de sprintende paarden. Langzamerhand worden de figuurtjes groter en zien we de paarden met de wel heel jonge jockey’s aankomen. De jongens en meisje van 8-12 jr oud rijden ongezadeld, het paard vurig aansporend, naar de finish. Een luid gejuich gaat op de voor de winnaar. Een mooi schouwspel. In de loop van de middag begin ik mij steeds beroerder te voelen en zoek de schaduw op van een iets hogerop gelegen boom. Vanuit hier heb ik een mooi uitzicht over het festival terrein. In de loop van de middag begint ook het boogschieten. Hiervan helaas niet zo veel gezien. Kort voordat wij weggingen daar nog even gekeken, doch stelde niet zo veel voor. Er komt nog een finish van de paardenrace. Het beeld is hetzelfde als vanmiddag. Het festival loopt langzamerhand naar zijn eind. En rond 17.00 vertrekken we weer naar onze gerscamping. Het laatste ritje doet mij niet goed. Ontzettend beroerd kom ik aan op de camping. Na een bezoek aan toilet, waar ik mij van boven en van onder helemaal leeg heb gemaakt duik ik het bed in. Vannacht voor mij dus geen finale van het WK. Is dus wel even behoorlijk balen. De meesten gaan vannacht namelijk naar het dorp waar geregeld is dat we de finale van Nederland - Spanje kunnen bekijken. Het zit er voor mij niet in. Als Henk later terugkomt is aan zijn stem al te horen dat het resultaat niet goed is: “Verloren, met 1-0 in de verlenging” klinkt het somber. Ik draai me om en slaap verder.
|
Dag karakteristieken |
||
|
Ochtend |
|
16°C |
|
Middag |
|
30°C |
|
Avond |
 |
20°C |
