De reis begint

Om even voor 5 uur gaat vanmorgen de wekker af. Vandaag begint da echt mijn vakantie naar Nieuw Zeeland. Eerst onder de douche en aankleden om vervolgens het ontbijt te nuttigen. Als afgesproken stappen stipt half zes mijn ouders binnen. We laden de koffers in en om 5.37 u reden we weg uit Drachten. Na een voorspoedige reis komen we nog even in de gebruikelijke file bij Almere terecht. Nadat ook deze hindernis overwonnen is, arriveerden we om ca. 7.45 u op Schiphol. Ik kan direct inchecken en dus ben ik mijn grote koffer direct kwijt. De paspoortcontrole door en dan begint het eerste wachten. Wat doe je dan: wat rondkijken in de winkels op Schiphol.

In de omgeving van een wifi-point gekeken of ik internet verbinding kreeg. Hij ontdekte wel netwerken maar een verbinding leggen lukte me helaas niet. Na nog even wat rondgelopen te hebben maar naar gate E3 gegaan. Hier staat al een hele rij mensen te wachten. Geduldig wachtend kunnen we tegen 10.00 u instappen. Rond 11.10 u komt de mededeling dat er nog wat bagage geladen moet worden, dit zal nog zo´n 10 min in beslag nemen. Nadat dat gereed is, blijkt er nog een technische storing te zijn. Dus is het weer even wachten. Eindelijk rond 11.50u kunnen we dan vertrekken. Snel schieten we de wolken in, om even later onder een strakblauwe lucht verder te vliegen. Alleen boven Schotland wat turbulentie gehad. Verder een prima vlucht over IJsland, Groenland en Canada (Calgary) . Om ca 22.45 u (Ned.tijd) geland op San Fransisco. Het is dan plaatselijk ca 13.45 u. Een voorspoedige vlucht dus.

Ik moet mijn koffer wel afhalen en opnieuw inchecken. Tussendoor eerst even een klein uurtje buiten gezeten in een lekker najaarszonnetje van San Francisco (temp ca 15 graden, geen wind en volop zon). Van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn winterjas maar even om te ruilen voor het zomerjasje. Vervolgens nog even wat zitten te puzzelen en om ca 15.30u ingechecked. Vervolgens door de paspoortcontrole. Ben ik er net door klinkt ineens: "Freese" en een lichte paniek. De bewaking neemt haar posities in en er word even wat rond gerend. Alle passagiers staan stil. 2 minuten later word het sein "All clear" gegeven. Wat er precies aan de hand was kon ik echter niet zien. Omdat ik dan nog ruim twee uren heb probeer ik of ik nu ook een internet verbinding kan krijgen. Helaas lukt het niet. Ook is er geen internetcafe of iets dergelijks te zien. Dus een update van mijn web-log vanaf hier zit er helaas niet in.

Wel kan ik mijn dagboek/reisverslag gaan bijhouden. Het is nu lokaal 17.00 u dat ik dit schrijf. Ook in San Francisco begint de avond te vallen. Nog eventjes en dan begint het tweede deel van mijn lange (nacht)vlucht naar Auckland. Wederom zo'n 12 uur in het vliegtuig zitten. Onderweg wel even geslapen. Verder wat lezen en puzzelen. Ik zit ineengeklemd tussen een aantal Amerikaanse militairen, die op weg zijn vanuit Irak naar Hawaii. De jongens zijn niet zo spraakzaam. Pas aan het eind van de vlucht een kort gesprekje met ze gehad. Onderweg slechts eenmaal de riemen om gehad. Dus ook nu weer een zeer goede vlucht gehad, maar dus weinig kunnen zien. Bij het naderen van Nieuw Zeeland wordt het langzaam weer wat lichter.

Aankomst

Om 5.15 u plaatselijke tijd geland op Auckland. Nu is het weer wachten. Om ca 6.00u werk ik mijn web-log bij in een kiosk in de aankomsthal. Koop even een kop koffie. Niet precies wetend wat het is bestel ik een Long Black expresso. Naderhand kom ik er achter dat e.e.a. te maken heeft met de sterkte. Long geeft wat meer water, waardoor minder sterk. Om ca 8:00 u neem ik contact op met het autoverhuur bedrijf. Binnen 10 minuten zijn ze aanwezig. Vervolgens rijden we naar hun adres waar alle formaliteiten in orde gemaakt worden. De auto wordt even opgenomen en ik krijg een kleine rondleiding/instructie van de auto. Dan is het op weg. Vlakbij blijkt een kleine supermarkt te zijn en dus doe ik daar mijn eerste aankopen. Vervolgens rijdt ik Auckland in. Men heeft mij kort beschreven hoe te rijden en ik heb een kaartje gekregen van Auckland. Toch rijdt ik uiteraard verkeerd, maar op mijn richtingsgevoel ga ik verder en even verder constateer ik dat ik de goede richting oprij. Ik kom nu alleen even ergens anders uit dan men mij had aangegeven.

Ik rij vervolgens dwars door Auckland. Over de drukke Queensstreet. De winkelstraat van Auckland. Het is er behoorlijk druk en even snel een parkeerplaats zoeken is er niet bij. Ik rijdt dus maar door omdat ik eigenlijk ook wel eens een douche wil na de ruim 40 uur die ik nu onderweg ben. Ik kom weer op de Hw 1 en rij over de Harbour Bridge richting het Noorden.Vanaf de Harbour Bridge heb je een mooi uitzicht over de stad. Maar ik moet ook letten op het verkeer. Ik neem direct de eerste afslag na de brug. Helaas had het de tweede moeten zijn. Op mijn gevoel rijdt ik nu 'ongeveer' de goede richting uit. Op zich gaat het ook wel goed. Alleen de weg die ik moet hebben, daar kom ik ook wel op uit, doch rijdt van de camping af in plaats van ernaar toe.

Ik besluit in een zijstraat even te keren. Ook dit blijkt een zeer drukke weg te zijn: Pupuke rd. Ik ga weer een zijweg in, hier is het rustig en kan ik keren. Weer op Pupuke rd slaat de auto na ca 500 mtr spontaan af. Na even wachten probeer ik opnieuw te starten. Zonder resultaat. De vrouw des huizes waar ik net voor sta komt nog even wat afval bij de weg zetten. Ik vraag haar of ik bij hun mag bellen met de AA (De Nieuw Zeelandse wegenwacht). Vertel kort wat er aan de hand is. Blijkt dat ze over ca 45 min aanwezig kunnen zijn. Het wordt een uurtje. De conclusie is al na 2 minuten voltrokken. Deze auto rijdt niet meer.

Mijn Toyota Sleepervan heeft de strijd gestaakt en wordt afgevoerd. Vermoedelijk de distributieriem. De motor is in de soep gedraaid. De takelwagen wordt gebeld en ik wordt naar de dichtstbijzijnde Toyota garage gereden. Gelukkig niet zo ver weg, en ook niet ver van de camping. Na wederom een uur wachten komt het verhuurbedrijf met een nieuwe camper. Geen Sleepervan maar een ´echte' camper. Uiteraard afgesproken tegen dezelfde prijs als de campervan. Men excuseert zich uitgebreid.

Vervolgens rijdt ik naar de camping. Hier kan ik eindelijk even wat rustig verpozen. Eindelijk kan ik ook even douchen. Vlakbij in de buurt is ook nog een kleine supermarkt en een slager. Na nog even wat boodschappen kook ik mijn eerste maaltijd in de Camper. Macaroni met een tomaten/uien sausje. Smaakt prima. Rond 21:00 ga ik naar bed na een lange en toch wel vermoeiende reis.

Mijn vakantie is dan nu echt begonnen!

Naar het Noorden

Vanmorgen om ca 7 uur opgestaan na een goede nachtrust. Alleen onder het dekbed werd het op een gegeven moment wel koud. Gelukkig zijn er ook een tweetal dekens dus die ook overgedaan. Was inderdaad wel warmer. Na de afwas en wat opruimen om ca 8.30 u weggereden: op weg naar Noorden.

Aan het begin van de dag staat de kilometerteller op 310766 km. Vrij rap kom ik op hw 1 en rijdt naar het noorden. Onderweg bij een tankstation even koffie drinken. Om ca 10.45 u arriveer ik bij Brynderwyn. Hier krijg je een mooi uitzicht over het heuvellandschap van Northland. Dit staat ook beschreven in mijn reisgids. Om ca 12.00 u arriveer ik bij Whangarei. Dan inmiddels zo´n 190 km gereden.

Op de parkeerplaats van een restaurant ga ik even wat eten en strek mijn benen even door een korte wandeling in het parkje achter het restaurant. Vervolgens weer verder naar het noorden. Om geen onnodige risico´s te lopen tank ik in Kawakawa. De teller staat dan inmiddels op 248 km. En verder op naar Paihia. Hier krijg je al schitterende uitzichten op de kuststreek/lijn. Ik wil hier met de ferry oversteken naar Russel. Na eerst in een internet cafe mijn web-log te hebben bijgewerkt, kom ik er achter dat ik onnodig een kaartje heb gekocht voor de ferry omdat het een passagiersferry is. De autoferry is ca 5 km terug en ben ik dus voorbij gereden. Men doet niet al te moeilijk om mij het geld van het kaartje terug te geven. Ga dus 5 km terug en voor 9 dollar mag ik mee van Opua naar Okiao.

Vandaar is het nog 9 km rijden naar Russel. Ik rijd Russel binnen en zie al snel de bordjes van het Top 10 Holiday Park. Rond 17.00 u ben ik ter plaatse. Na mij gesettled te hebben besluit ik om naar Takepa point te lopen. Een afstand van ca 3 km. Het gaat bergop, en nu in de luwte van de bomen is het warm. Op meer open terrein staat er een behoorlijke (frisse) bries Halverwege krijg ik een lift aangeboden van een aardige mevrouw. Aanvankelijk weiger ik, maar zij dringt aan en dus ga ik maar op het aanbod in. Onderweg vraag ik haar naar de harde (koude) wind of die normaal is. Blijkt niet zo te zijn. Dit jaar een vreemd voorjaar. In september (vergelijk bij ons is het dan maart) zwommen ze al in de baai en nu is het te koud. Vanaf de camping uitzicht op Pahia Zij vertelt mij vervolgens hoe en waar ik de mooie plekjes kan vinden van Takepa Point. Eerst neem ik een kijkje op het zandstrand om vervolgens naar de andere kant van het dorp bij het grindstrand te kijken. Dan naar het 'centrum' van het dorp waar een wandelpad begint die naar het uiterste puntje (top) van Takepa Point gaat. Er zitten enkele steile stukjes in. En doordat je aan ze zit en onbeschut behoorlijk fris met de stevige wind die vanaf het water komt. Vanaf de top heb je een schitterend, 360 graden, uitzicht over de beide baaien (Bay of Islands) aan weerszijden van de landtong. Nadeel hier op de top is wel de harde wind. Toch is het intens genieten en geeft mij het echte vakantiegevoel. Na de nodige foto´s en video keer ik weer terug. Na 20 min lopen kom ik weer op de camping. Het is dan inmiddels al 19.00 u. Gelukkig hoef ik nu niet te koken want ik heb nog wat over van gisteren. Dat is snel warm gemaakt. Ik ga het dorp nog even in om wat boodschappen te halen. na een lekker koel biertje kruip ik rond 22.00 u onder de wol. Vandaag 272 km gereden.

Te laat

Vandaag rond 7.15 u opgestaan. Na een rustig ontbijt ga ik rond 8.30 u naar een winkel om een stekker te halen zodat ik die aan mijn draad met contrastekker kan doen. Hoef ik niet iedere keer gebruik te maken van de sigarettenaansteker van de auto wanneer ik gebruik maak van mijn laptop. Want voorin de cabine zit het niet altijd lekker met de laptop. Iedere avond download ik de foto´s van de camera op de laptop. En voor later gebruik op internet 'resize' ik ze naar een kleiner formaat, zodat ik de foto's wat beter in mijn web-log kan gebruiken. Vervolgens zet ik ze ook nog op een USB-stick.Omdat ik geen schroevendraaier bij me heb vraag ik de winkelier of hij de stekker er voor mij kan aanzetten, maar dat mag hij niet doen. Terug op de camping kan een mes ook wonderen doen. Na wat gepriegel en ten koste van een kleine brandblaar lukt het me om de stekker aan mijn snoertje vast te krijgen en het werkt ook nog. Gelukkig maar!Rond 9.15 u vertrek ik vanuit Russel om het schiereiland te verkennen. Via Parekura Bay over de kustweg kom ik in Bland Bay waar ik even wat koffie maak. Onderweg schitterende uitzichten over de South Pacific Oceaan. Via afwisselend landschappen, Heuvels (agrarisch, bossen, kustlijn) kom ik bij Whakapara weer op de hw 1. Ik rij door naar Paihia. Mijn bedoeling is om voor 13.30 u weer in Paihia te zijn. Maar onderweg zijn er wegwerkzaamheden en een paar km voor Pahia is de politie bezig met een of ander apparaattest, die je naam kan weergeven en vervolgens is er een onduidelijk parkeermeter. Nadat al die hindernissen zijn overwonnen ga ik vlug naar de pier, maar daar aangekomen heeft de rondvaartboot net de trossen losgegooid en vaart weg. Wat was dan mijn bedoeling: Een rondvaart door The Bay of Island om op zoek te gaan naar dolfijnen. Toch wel teleurgesteld, loop ik wat door het winkelcentrum. In een internet cafe constateer ik dat ik mogelijk wat foto´s kan uploaden. Ga dus maar weer even bezig met mijn web-log en kan dit nu illustreren met een tweetal foto´s.De web-log wordt mooi bezocht, met name Gosse is actief. Ook zijn er al een aantal leuke reacties. Na de log te hebben bijgewerkt besluit ik nu maar om naar Kerikeri te rijden. Een plaatsje ongeveer 26 km ten noorden van Pahia, dus op mijn route richting het noorden. Ik ga via een 'binnenweg'. Eigenlijk zou ik die niet mogen nemen want het blijkt namelijk over te gaan in een gravelroad. Ik doe het toch. Namelijk aangetrokken door een bordje Haruru falls. Uiteindelijk kom ik daar. Het is maar een kleine waterval. In mijn ogen stelt het weinig voor, met wat ik bijv. in Canada heb gezien.Ik neem een korte wandeltocht door het bos. Onderweg zie ik een boom vol met nesten en vogels. Het blijken Aalscholvers te zijn. Daarna rij ik door naar Kerikeri. Op een kleine camping aan de rand van het dorp, Gibby¨s place, vindt ik een plekje voor de nacht. Na het eten ga ik het dorp nog even in en bij een snackbar is de mogelijkheid tot internet en dus werk ik mijn web-log weer even bij. S´avonds de foto´s weer even downloaden en mijn reisverslag bijwerken. Rond 22.30u onder zeil. Vandaag niet zo veel gereden, namelijk maar 184 km.

Cape Reinga

Het lijkt wel dat ik iedere dag vroeger opsta. Vandaag om 6.45u. Na het ontbijt uiteindelijk om ca 8.00 uur weggereden uit Kerikeri. Het doel vandaag is het uiterste punje van Northland. Via hw 10 rijd ik naar het Noorden. Al vrij snel wordt het landschap eigenlijk heel gewoontjes. Een heuvelachtig agrarisch (veeteelt) gebied. Gelukkig slingeren de wegen hier niet zo, zodat ik redelijk vlot kan doorrijden.Het weer is eerst behoorlijk zonnig, maar hoe noordelijker ik kom des te donkerder het word. Aangekomen bij de splitsing van de weg naar Cape Reinga (Waipapakauri) drink ik eerst een kop koffie, om vervolgens de ca 109 km naar het uiterste noordelijke puntje van Nieuw Zeeland te maken. Onderweg doet een blik op de benzinemeter mij enige hartkloppingen veroorzaken. In hoeverre zouden er benzinesations zijn hier in het toch redelijk verlaten gebied. Gelukkig is er bij Haurora, na ca 25 km toch een pomp. Dus de tank kan weer vol. Vol goede moed rijdt ik verder om na ca 80 km aan te komen bij Te Paki. Hier gaat de asfaltweg over in een gravelroad. Het is dan nog 20 km naar de punt. Hoewel het misschien officieel niet mag, ik doe het toch. Met een gemiddelde snelheid van tegen de 40 duurt het dus ruim een half uur eer ik bij het eindpunt kom: CAPE REINGA.

Onderweg zijn mij een paar bussen voorbijgekomen met ook allemaal toeristen. Hoofdmoot, jawel hoor, ook in Nieuw Zeeland zijn ze, Japanners. Het uitzicht is geweldig. Maar een ding doet mij vrezen. Ik moet wel een beetje vlug zijn, want er komt een behoorlijke bui aan over de zee. Is overigens schitterend te zien. Na de foto´s en video loop ik terug. Ik houdt het niet helemaal droog. Eenmaal in de camper besluit ik om mijn lunch te gebruiken voordat ik terug rij. Na ongeveer 10 minuten wordt het alweer droog en zie ik de blauwe lucht aankomen. Ik wacht nog even en ga dan weer terug naar de lighthouse om alsnog een enkele foto te schieten.Ik aanvaard daarna weer de 20 km terug over de gravelroad. Gaat nu wel iets vlotter, omdat ik wat meer ben gewend hoe de camper zich nu gedraagt. Bij Te Paki ga ik nu rechtsaf. Na ca 3 km kom je bij immense zandduinen. Met een ´snow´board gaat men hiervan af surfen: zandsurfen. Vol goede moed begin ik ook te klimmen. Ga maar niet recht omhoog want met mijn cameratoestanden is dat vrijwel onmogelijk. En dus ga ik maar schuin omhoog. Boven de eerste duin gekomen wordt het mij al duidelijk, veel tijd heb ik niet, wederom inktzwarte luchten naderen. Het levert wel een prachtig kleurenspel op. De inktzwarte wolken tegen het felgele zand. Zigzaggend ga ik weer naar beneden. Terugkijkend liggen mijn routes door het zand haarfijn vast. Alleen voor hoelang?

Ik rij vervolgens weer terug naar het beginpunt. Bij Waipapakauri ga ik het beruchte 90 mile beach op. (in werkelijkheid 64 mile (ca 90 km)) Hier mag je met de auto opkomen. Ook de bussen met toeristen rijden hierover. Na het ene en ander weer vastgelegd te hebben rijdt ik nu via hw 1 naar Kaitaia, om daar nog even wat boodschappen voor de komende dagen te doen. Bij Madgamuka bridga ga ik rechtsaf om naar Rawena te rijden. Hier moet ik met een ferry oversteken. Omdat het zaterdag avond is ben ik benieuwd of hij om deze tijd nog wel gaat. Gelukkig is dat zo en na maar een kort oponthoud kom ik aan de overkant van de Hokianga Harbour. Dan is het nog ca 23 km naar mijn eindbestemming van vandaag: Opononi. Ik kom hier aan rond 18:00 u. Op het Opononi Beach Holiday Park is nog plaats zat. Vandaag was het een lange zit: totaal gereden kilometers was 430 km.