Franz Josef Glacier
En na een goede nacht breekt weer een mooie dag aan. Een strakblauwe lucht en een zonnetje verwelkomt mij om 8 uur. Na het ontbijt en de was wat te hebben opgeruimd rijdt ik eerst naar het centrum van Greymouth naar een internet cafe. Ik werk mijn web-log bij met de foto´s. Daarna vertrek ik in zuidelijke richting. Bij Camerons rijdt ik weer over de beruchte one lane bridge met het spoor. Zet deze nu ook even op de foto. Een paar keer ga ik eventjes het strand op. Echt mooie stranden zijn het niet, Veel stenen en heel veel drijfhout, takken e.d. Dit is s´avonds goed brandhout voor de strandvuren. Gisteravond kon ik zo een stuk of 8 zien.
Via Hokitita kom ik uiteindelijk terecht in Franz Josef. Onderweg niet veel te beleven al waren er een paar mooie stukken bij door het woud.
Eenmaal in Franz Josef schreeuwen de helikoptervluchten je tegemoet. Bij een 4-tal bedrijven kun je hier terecht. Ik rijdt eerst het dorp door om een kleine wandeling te maken door een stukje bos, die mij mooie uitzichten zou opleveren. Niets is minder waar, na 15 min. lopen is het uitzicht alleen maar op de rivier die vanaf de gletsjer stroomt. Niet bijster spectaculair. Ik loop weer terug en rijdt de rivier over om direct na de brug linksaf te slaan. Na 4 km stof happen beland ik op de parkeerplaats. Dan is het nog een paar honderd meter lopen en dan ben je het bos uit en heb je een mooi zicht op de gletsjer. En-masse trekken de mensen zich van het touw niets aan en lopen door tot aan de voet van de gletsjer. Ik dus ook. Het is nog wel een behoorlijk stuk lopen, over de stenen en rotsen. Maar dichtbij de gletsjer krijg je een idee hoe dik en groot hij wel niet is. Na de nodige foto´s en video ga ik weer terug.
Rond 4 uur zoek ik al een camping. Omdat het hier behoorlijk druk is wil ik liever wat vroeger boeken om redelijk zeker te zijn van een plaatsje. Het is ook mooi dicht bij de winkelstraat. Dus ga ik vervolgens eerst even bij de helikoptervlucht bedrijven langs om even te informeren naar de mogelijkheden en kosten. Het ziet er allemaal heel aantrekkelijk uit. Toch aarzel ik nog. Voor de langste vlucht, 40 minuten, over de beide gletsjers en mt Cook betaal je ruwweg 340 dollar. Omgerekend ongeveer € 178,00.
Ik pak eerst een terrasje met een lekker koel glas bier. Rond half zes weer terug op de camping. Ga nog even in het zonnetje zitten te lezen. Rond kwart over zes even eten en daarna ga ik even internetten. Blijkt dat Saddam Hoessein inmiddels is opgehangen. Filmpjes waren al over het internet. Even na achten onder de douche. Heb door deze dag en het bier(tje) en de warmte toch wat hoofdpijn gekregen. Een aspirine doet wonderen. Vervolgens het reisverslag bijwerken. Gelet op mijn schema kan een helikoptervlucht morgenochtend best. Toch maar even nader informeren. Misschien dat ik dan s´middags al een stuk naar het zuiden kan reizen. Zie morgen wel. Nu ga ik nog even genieten van de avond met Jan Vaine op de achtergrond. Vandaag niet zo veel kilometers gereden: ca 206. Totaal nu 4.226 km door Nieuw Zeeland gereden.
Eindelijk Dolfijnen!
Ook vanmorgen even na 7.00 u opgestaan. Tegen half negen ben ik naar een van de helikoptervlucht bedrijven gegaan. Ik heb geboekt voor een uitgebreide vlucht. Deze gaat echter pas om 13.10. Tijd voldoende dus om eerst de Fox Glacier te bezoeken. Ik rijdt de ca 30 km erheen. Ook hier kun je bijna tot aan de gletsjer komen. Het weer is behoorlijk bewolkt, maar als ik op de toerit naar de gletsjer ben breekt de zon door een gat in de bewolking. Hierdoor kan ik nog een paar mooie foto´s en video maken van Fox Glacier. Na hier rondgekeken te hebben rijdt ik weer terug. Als ik de gletsjervallei uitrij neemt de bewolking weer toe. Vervolgens rijdt ik naar een plek ca 10 km buiten Fox Glacier.
Fox Glacier
Vandaar uit zou je een mooi uitzicht moeten hebben op Mt Cook en Mt. Tasman. Echter de laaghangende bewolking is spelbreker. Ik rijdt weer terug naar Franz Josef. Rond 12.40 stap ik weer binnen om te informeren naar de helikoptervlucht. Echter doordat de bewolking is toegenomen rond de bergen en in de valleien is gaan hangen kan er niet gevlogen worden. Ik kan het rond 16.00 wederom vragen. Dus wordt het wat rondhangen. Ik ga eerst de foto´s van vanmorgen downloaden op de laptop. Vervolgens ga ik naar een mogelijkheid tot internet bij de I-service. Werk mijn web-log even bij en upload een twintigtal foto´s. De verbinding is hier lekker snel. Ik rij even naar Lake Mapourika, een kilometer of 6 ten noorden van Franz Josef. Hier is echter ook niet veel bijzonders.
Terug in Franz Josef bezoek ik het infocentrum van het DOC, zeg maar de overheidsinstantie tot het beheer van de nationale parken. Na hier even rondgedwaald te hebben ga ik tegen half vier maar weer eens informeren. Er is echter weinig kans. Men wil tot ongeveer 17.30u wachten. Buiten maak ik nog een praatje met een van de piloten. 
Hij is eigenlijk vrij duidelijk. Hij verwacht niet dat de bewolking zal optrekken. Er staat vrijwel geen wind, en de wind die er staat komt uit de verkeerde hoek. Dus annuleer ik mijn vlucht en vertrek rond 15.40 uit Franz Josef. Geen helikoptervlucht dus.
Ik ga hw 6 weer op, op weg naar Haast, ca 140 km verder naar het zuiden. Onderweg voornamelijk door het Nieuw Zeelandse regenbos gereden. Ruim 20 km voor Haast kom je weer bij de kust bij Knights Point. Hiervandaan heb je een schitterend uitzicht op de kustlijn. Bij het maken van de video en foto´s wordt ik behoorlijk gestoord door de vele vliegjes. Ik doe toch eerst maar de insectenspray op. Scheelt wel iets. Vervolgens rijdt ik weer verder. 8 km verder kom ik bij Ships Creek. 
Hier ga ik het strand op. Als ik uitkijk over zee, zie ik ineens iets uit het water springen. Ik hou de plek in de gaten, zie zo nu en dan wel iets zwarts boven het water uitspringen en realiseer dan dat het dolfijnen zijn. Camera en fototoestel direct in de aanslag. Het zijn mijn eerste dolfijnen die ik zie, en die wil ik niet missen.
Nieuwsgierig naar de foto´s van de dolfijnen blijkt dat er 3 aardig gelukt zijn. Morgen maar ergens op de web-log zetten. Zal Jelmer ongetwijfeld blij mee zijn. Voor de rest weer het vaste ritueel van eten, afwassen, douchen en verslag bijwerken. Morgen weer verder zuidwaarts. Voor de statistiek nog, vandaag toch totaal 258 km gereden. Brengt het totaal op 4484 km.
Zon, zon, zon
Als een natuurlijke wekker sta ik rond 7 uur op. Na het ontbijt en alles weer reisvaardig te hebben gemaakt vertrek ik net voor acht uur. Het is donker, grauw en grijs. Even nadat ik Haast voorbij ben begint het dan ook te miezeren. Maar naarmate ik Haast Pass nader lijkt het toch weer allemaal wat lichter te worden. De bewolking trekt in ieder geval meer op. Onderweg stops bij Thunder Creek Falls (128 m) en Fanntail Falls.
Als ik bij laatst genoemde ben zie ik de blauw luchten al. Haast Pass ben ik inmiddels voorbij en niet veel later komt inderdaad de zon door. Vrijwel bij het verlaten van het regenwoud en begin van de Blue Valley schijnt de zon uitbundig. Geen wolkje is aan de lucht te ontdekken. Onderweg Mt Alba (2355 m) op de foto gezet. Bij het naderen van Lake Wanaka begint ook de wind op te zetten. Gelukkig heb ik deze in de rug. Lake Wanaka geeft schitterende gezichten. Regelmatig maak ik een stop. Halverwege dit meer maakt de weg een oversteek naar Lake Hawea.
Ook hier weer de schitterende pracht van de natuur. Kan er eigenlijk nauwelijks genoeg van krijgen. Is volop genieten. Bij het dorpje Lake Hawea verlaat je het gelijknamig meer om even verder bij Wanaka weer bij Lake Wanaka te komen. Hier duik ik de stad even in om een internetcafe te zoeken. Deze is snel gevonden. Werk de web-log weer bij met een aantal foto´s. Jelmer zal ongetwijfeld blij zijn met de foto van de dolfijn. Uit een snackbar haal ik twee sneetjes broodje gezond en een drinkyoghurt. Aan de boorden van Lake Wanaka nuttig ik deze. Als ik Wanaka weer verlaat geeft de natuur een heel ander gezicht.
Het lijkt wel een beetje op de prairies die ik gezien heb in Amerika, dor, droog en bruin verbrand. Wat dat betreft vanmorgen door een drietal totaal verschillende gebieden gereden. Bij Cromwell maak ik een bocht naar rechts om af te buigen richting Queenstown. Ik rijd nu de Kawarau gorge binnen. Een paar kilometer voor Arrows Junction zijn ze aan het Bungee-jumpen. Ik kijk hier even naar. Een vrouw vraagt of ik de foto´s wil maken van de sprong van haar man.
Ze vindt het te angstig om over de rand te kijken en dan foto´s te nemen, en daarbij komt dat ze ook nog wat kleiner is. Het duurt wel even, maar ik heb de tijd. Even na 5 uur is het zijn beurt. Een nat hoofd heeft hij wel gekregen. Niet iedereen raakt het water. Geeft wel een spectaculair beeld, maar mij niet gezien. Ik rijdt daarna door naar Queenstown.
In het centrum vindt ik de i-site. Ik boek mijn boottocht voor de Milford Sound voor zondag a.s. (mijn verjaardag). Vervolgens vraag ik nog naar de campingterreinen van de DOC ('Department of Conservation’). Volgens haar is het gewoon langs het meer. Dus volg ik de aangegeven weg en inderdaad na ca 12 km vindt ik "12 mile beach camping area". Rond half zeven settle ik mij daar. Vervolgens de foto´s weer downloaden etc. Is wel heerlijk, lekker rustig zo in de natuur aan de boorden van Lake Wakatipu.
Regen, regen, regen
Hoe verschillend kan het weer zijn in een land. Gisteren vertrokken met donker grijs “drizzle” weer, en daarna werd het alleen maar zon. Vanmorgen was het weer bewolkt. Niet dat het grauw en grijs was, dat niet, maar toch. Toen ik de campingrond om 8.45 u verliet leek het niet zo gek met hier en daar een klein gaatje, waardoor blauwe lucht te zien was. Eerst Queenstown ingegaan naar een internet café. Nu met mijn laptop ingelogd. Helaas maakte ik een foutje bij Drivehq. Kort daarna kon ik geen verbinding meer krijgen met drivehq, waardoor ik niet de foto´s kon up-loaden. Dan maar via web-log. In ieder geval de web-log weer bijgewerkt en foto´s geplaatst. Jelmer of Anke hebben nog geen reactie gegeven op de dolfijnenfoto´s. Ben benieuwd. Ruim anderhalf uur bezig geweest. Rond 11.00 vertrek ik uit Queenstown.
Het is 'maar' 180 km naar Te Anau, dus ik doe het rustig aan. Aan het eind van Lake Wakatipu (waaraan Queenstown ligt) neem ik een kop koffie. De route is niet spectaculair. Door een brede vallei die vrijwel vlak is (naar NZ begrippen) rijdt ik naar het zuiden. Even voorbij Athol wordt het steeds donkerder en in de verte ziet het er onheilspellend uit. Even later begint het dan ook al te regenen. Bij Five Rivers waar ik rechtsaf ga richting Te Anau begint het behoorlijk te plenzen. In Moshburn pak ik de lunch. Het blijft maar continue plenzen en daarbij staat er ook nog een behoorlijk harde wind. Tot aan Te Anau blijft het regenen. Even voor twee uur boek ik in op het Te Anau Great Lakes Holiday Park. Ik ga eerst maar even de boodschappen doen. Morgen is het tenslotte Zondag. De winkelstraat ligt tegenover de camping. Rond half vier ben ik weer terug.
En na een kop thee werk ik mijn verslag weer even bij. Inmiddels is het net gestopt met regenen (16.10 u).Ben nog even naar het meer gelopen. Kon nu tenminste de overkant zien. Het klaart steeds verder op. Rond half zes duik ik het internetcafe in om de web-log weer even bij te werken met vandaag.
Daarna aardappels en wortelen koken, met gehakt. Smaakt weer prima. Als de afwas ook is gedaan, laat de natuur zich weer van zijn mooie kant zien. Boven de heuvels aan de andere kant van Lake Te Anau schijnen schitterende zonnestralen op de heuvels. De fotocamera moet er weer aan geloven. Leveren wel weer leuke plaatjes op. Rond half negen schiet het mij te binnen dat ik voor morgen toch eerst nog wel moet tanken. In Milford Sound is namelijk geen tankstation En heen en terug redt ik echt niet (240 km). Dus rijdt ik het dorp eerst nog maar in. Gelukkig is er op dit tijdstip nog wel een pomp open, zodat ik mij voor morgen geen zorgen meer hoef te maken. Rond half elf zoek ik het bed op. Na een dag vol regen spreiden de laatste zonnestralen zich boven Te Anau uit.
The Milford Sound
Rond 10 over zes ben ik al wakker. Een blik naar buiten leert mij dat het helder is, maar ook koud. Even later sta ik op. Vanmorgen alles wat sneller gedaan en rond kwart over zeven verlaat ik de camping op weg naar Milford Sound. Het is rustig op de weg en aangezien ik ruimschoots op tijd ben doe ik het rustig aan. De eerste 60 km is vrij gewoontjes, licht heuvelachtig. Maar wanneer je de eerste bergen ziet is het een schitterend zicht de besneeuwde bergtoppen in de blakende ochtendzon te zien liggen. Het wordt steeds mooier. Na iedere bocht krijg je weer een geheel ander gezicht. Echt schiterend. Een aantal keren maak ik een stop om wat foto's e.d. te maken. De foto´s zullen voor zich spreken.
Bij de Homer tunnel aangekomen blijkt dat ik vrijwel direct kan doorrijden. Het licht is op groen. De tunnel met een lengte van 922 mtr kent een gemiddeld dalingspercentage van 10%. De weg is niet al te best in de tunnel, maar ik overleef het. In het verleden ging je er tegelijk door, nu wordt het verkeer geregeld met verkeerslichten. Dan is het nog ongeveer 20 km naar Milford Sound. Rond 8.40 arriveer ik. Als ik de kantoren nader van de rondvaartmijen, loop ik eerst een kleine pier op. Aan het eind van de pier ligt een zeehond rustig op de rots te slapen.
Om half elf vertrekt de boot voor de cruise over de Milford Sound. Eigenlijk is het niet te beschrijven. De rotsen rijzen soms praktisch loodrecht op uit het water tot hoogten van meer dan 300 meter. Op diverse plaatsen zie je watervallen. Bowens Fall is de grootste in omvang. Niet de hoogste. Regelmatig gaat de boot ergens stilliggen en wordt er wat verteld wat er te zien is. Zo kun je zien dat er bijv. koper aanwezig is in de rotsen. Het oxyderende koper slaat groen uit. Uiteindelijk komen we aan bij de monding met de Abel Tasmanzee.
Hieronder enkele foto's van de tocht.
De deining begint toe te nemen. Dan worden we attent gemaakt op een dolfijn. Deze zwemt rustig onder en voorlangs de boot. Kunnen hem goed op de foto zetten. Een paar tellen later verschijnt er een hele school dolfijnen: Dusky-dolfijnen. Een iets kleiner soort als de ander. Met zijn allen zwemmen ze met en rond de boot. Zo nu en dan springen ze uit het water. Een werkelijk schitterend schouwspel. Ook de kapitein/gids noemt deze soort hier op deze plaats uitzonderlijk. Ook het aantal verbaasd hem. Wat een geluk voor mij. Zou het komen omdat ik jarig ben? Na ca 10 minuten gaan we weer de Milford Sound op.
Even later zien we op de rotsen een groep Zeehonden met jongen. Een prachtig gezicht. Vervolgens worden we nog op een douche getrakteerd. De boot vaart tot onder een waterval. Van een hoogte van 128 mtr stort het water naar beneden. Een behoorlijke wind tot gevolg hebbend en de nodige mensen worden nat. Ik was hierop voorbereid en had mijn regenjasje al aan.
Vervolgens leggen we aan bij het onderwater observatorium. Ik had hiervoor geen kaartje en besluit om deze alsnog aan boord te kopen. Ruim 8 meter onder de waterspiegel kunnen we het zeeleven aanschouwen. Ziet er wel leuk uit maar echt spectaculair is het niet. Na een klein halfuur worden we met een andere kleine boot teruggebracht. Vervolgens rijdt ik nu wat rustiger terug en neem onderweg de nodige stops. Nadat ik de Homertunnel weer uit ben stop ik daar op een parkeerplaats om foto´s van de bergen te nemen.
Blijkt dat er een drietal Kea´s langs de weg zitten. Kea´s zijn Nieuw Zeelandse Bergpapegaaien. Voornamelijk groen/grijs van kleur. Als ze de vleugels opslaan zijn ze onder de vleugels rood van kleur. Het zijn niet echt wilde beesten. Ze gaan gewoon op je auto zitten. Pas daar maar voor op, voor je het weet ben je een ruitenwisser kwijt. Door de vele stops die ik maak wordt het uiteindelijk half zes als ik weer terug ben. Tijdens de rit terug is ook weer geheel bewolkt geworden. Koud is het echter niet. Ook is het geen laaghangende bewolking zodat het zicht uitstekend blijft.
Hieronder nog een enkele foto's van de Milford Sound en Hollyfordvalley.
Eenmaal op de camping ga ik eerst een aantal foto´s klaarmaken voor mijn web-log verslag. In het internetcafe zijn alle computers bezet, behalve een waar een laptop op een netwerkkabel kan worden aangesloten. Ik haal mijn laptop en kan vervolgens de foto´s snel uploaden en het verslag klaarmaken. Het luikt voor sluitingstijd net. Inmiddels de eerste felicitaties al binnen (Jellie, Heit en Mem, Renee).
Terug op de camping neem ik eerst een douche om vervolgens naar The Ranch te gaan. Helaas is het daar zo druk dat ik 45 min moet wachten alvorens aan tafel te kunnen gaan. Dus ga ik maar verderop bij de pizzeria wat eten. Een BBQ Chicken pizza. Smaakt ook prima. Even na half negen terug en nu maar bezig met de ruim 180 fotos van vandaag. En natuurlijk het reisverslag.
