Aankomst

Donderdag 11 juni vangt weer een nieuwe reis aan naar Canada. De reis ga ik maken met 2 zussen en een neefje. De aanvankelijke reden is het huwelijk van een neefje van mij. Helaas wordt de relatie ca 6 weken voor het huwelijk verbroken. Omdat wij toch al onze vakantie erop hebben afgestemd en alles al is geboekt besluiten we er een mooie vakantie van te maken.

Donderdag om ca 15.45 u vertrekt vlucht KL0675 naar Edmonton waar we ruim 8 uren later na een uitstekende vlucht landen. De huurauto, een Ford Edge SEL (SUV) staat al klaar en na de formaliteiten kunnen we al snel Hw 2 afzakken naar het zuiden naar Lacombe. Tegen de klok van 6 uur komen we daar aan, waar we hartelijk welkom worden geheten. Na een lekkere maaltijd en even gezellig te hebben bijgepraat duiken we niet al te laat ons bed in. Morgen wacht weer een lange dag.

Naar Valleyview

We staan rond half negen op en na het ontbijt kunnen we nog even verder bijpraten. Even na 11.00 u gaan we Lacombe in om in het centrum bij de bijzondere muurschilderingen te kijken die hier zijn aangebracht. Na nog even cash te hebben gepind gaan we via hw 12 naar het westen. Rijden nog even langs het oude bedrijf waar mijn broer heeft gewerkt. Via Bentley rijden we de 20 naar Rimbey. Het oude dorp waar mijn broer jaren lang een eigen (honing) bedrijfje heeft gehad. Hier heb ik ook 27 jaar geleden 6 weken gelogeerd. Het was toen mijn eerste kennismaking met Canada. Toch wel leuk om terug te zien en te constateren dat er op het oog weinig veranderd is.

Omdat mijn neef Jelmer oude auto’s wel leuk vindt stuurt mijn broer ons naar een klein landbouwmuseum in Rimbey waar oude tractoren, landbouwmachines en trucks zouden zijn. Helaas is de eigenaar “a few minutes away”. We kijken even wat rond over het terrein en de halfopen schuren. Omdat onduidelijk is wanneer hij terug is, en wij nog een lage rit naar Valleyview (ca 5 uur) voor de boeg hebben besluiten we tegen de klok van 13.00 u maar op weg te gaan. We rijden via Hw 20 naar Alsike waar we vervolgens de 770 verder naar het noorden nemen. Bij Carvel steken we Hw 16 over om door te rijden naar Whitecourt. De landschappen waar we door heen zijn gereden zijn afwisselend landbouw en bossen. Dat zal naar Whitecourt niet veranderen. In Whitecourt gaan we de inwendige mens bij Tim Hortons versterken en ook wordt de auto weer even volgetankt.

Verder gaand naar het noordwesten worden de landbouwgronden schaarser en zien we steeds meer bos. Een van de belangrijke pijlers in dit gebied, dat daarnaast veel olie-industrie kent. Tegen de klok van 18.00 u arriveren we bij mijn de middelste zoon van mijn broer. We maken weer even nader kennis met elkaar en krijgen een rondleiding door hun huis. Sasha, de vrouw van Jason heeft een klein buffet klaar gemaakt. Ook mijn twee andere neven, Arnold en Chris zijn er al aanwezig, alsmede een goede vriend van Chris uit Los Angeles, David. Na de inwendige mens te hebben versterkt gaan we rond de klok van 21.00u met zijn allen ca 20 km verder op naar een prive-campground van de familie. Hier zullen we samen met familie van mijn schoonzus een weekend doorbrengen.

Helaas laat het weer ons enigszins in de steek, koud en regenachtig, maar rond het ‘kampvuur’ is het gezellig vertoeven. Al snel zijn de quads uitgeladen en begint de jongste jeugd haar rondjes te rijden. Niet veel later beproeven wij ook onze eerste kunsten op de verschillende quads. Je moet niet bang zijn om vies te worden. Na nog een echte friese beerenburg gaat een deel van het gezelschap onder leiding van Chris op zoek naar beren. Enkele kilometers verderop is de laatste tijd een beer gesignaleerd. In het schemerduister, rond half twaalf, ontwaren we wel een beer maar het is inmiddels te donker voor een foto, en blijkbaar heeft de beer ons ook snel in de gaten. Terug op de campground duiken we al snel ons bed in.

Quading en shooting

Deze morgen ben ik ruimschoots voor de anderen wakker. Het was toch wel koud in de porto-cabin. Niettemin wel redelijk goed geslapen. Ook mijn broer behoort al tot de vroege vogels. Samen met hem gaan we rond 7 uur een kleine wandeling maken. Een paar honderd meter verderop ontwaren we een Elk op de toegangsweg. Langzaam naderen we , maar al ras is zij weer verdwenen in de bosjes. Toch heb ik de koe op de foto kunnen vastleggen. Vanaf rond 8.00 u komt er langzamerhand wat meer leven in de brouwerij. Uiteindelijk kunnen we rond 10.00u ontbijten, o.a. pannenkoeken!. We ondervinden vanmorgen aan de lijve het relaxte Canadese leven. Mede door de weersomstandigheden (ook vanmorgen koud en zo nu en dan regen) heeft men besloten om vanmorgen rond de klok van 12.00 te gaan (5-pin) bowlen. In plaats van met een grote bowlingbal gaan we met een bal van ca 10-15 cm doorsnee spelen. En niet 9 kegels maar 5. Het wordt een gezellig uurtje daar in Valleyview in de bowlingbaan.

Na de bowling gaan we weer terug naar de campground zo’n 15 km buiten het dorp. Helaas wordt het weer er niet beter op. Toch wordt uiteindelijk besloten om als nog maar te gaan quad rijden. Nadat een ieder een quad heeft gevonden (hetzij alleen, met z’n tweeën of met zijn drieën) gaan we, in de regen, in de weilanden vlakbij de campground lekker wat scheuren en rondjes rijden. Een ieder dwaalt zo wat rond over het land. Op een gegeven moment rijden we door wat bosjes en een soort slenk. Door de regen is het hier behoorlijk drassig. Niet iedereen lukt het om hier doorheen te komen en komen vast te zitten. Dit levert natuurlijk weer de nodige hilariteit op. Gelukkig zijn een aantal quads voorzien van lieren en wordt iedereen weer vlot getrokken. Gelukkig is het weer even wat droog geworden, maar even later begint het wederom te regenen.

En dan slaat het noodlot toe. Een van de quads met nichtjes van mijn schoonzus, raakt, door overmoedigheid, verkeerd in een greppel. Het gevolg is dat men o.a. met de gezichten op stuur en rolbeugel valt. Aanvankelijk lijkt het er serieus uit te zien. Nadat de meiden uit de quad zijn gehaald begint het te stortregenen. Vlug wordt een truck opgehaald. De meiden worden naar het ziekenhuis in Valleyview gebracht. Een van het moet zelfs nog een bezoek brengen aan het ziekenhuis van Grandprairie. Achteraf valt het gelukkig allemaal nog mee. Een gat in het voorhoofd, een gat/scheur tussen neus en lip en een gekwetste enkel. De volgende dag kunnen ze gelukkig gewoon weer terug naar Nederland, zoals gepland. Niettemin zit de schrik er even goed in en is aanvankelijk de stemming wat bedrukt. Langzaam aan pakken de degenen die teruggekeerd zijn naar de campground de activiteiten weer op.

Een van de dingen die mijn neven in Alberta ook doen is schieten met verschillende geweren. Een heel arsenaal ligt klaar en mogen ook wij onze kunnen proeven met verschillende geweren en enkele revolvers. Ondertussen maakt Sasha weer een maaltijd klaar en door de regen verschuilen we ons weer in de “Placebo”, een zeskantig houten gebouwtje. Hier hebben we nog leuke en gezellige gesprekken met elkaar. In het begin van de avond, als het weer even droog is, maak ik nog een kleine wandeling. Tot mijn verrassing zie ik eerst een drietal coyota’s ca 200mtr voor mij oversteken. Kort daarop gevolgd door een, jawel, een zwarte beer. Gelukkig heb ik de camera bij mij en ligt de beer op de gevoelige plaats vast. Ik heb mijn eerste beer geschoten.

Twee minuten later komt Chris met de eerste mensen terug uit het ziekenhuis. De anderen zullen pas diep in de nacht terugkeren. (Grandprairie ligt ca 100 km verderop). Bij het avondeten heeft mijn broer nog een verrassing in petto voor twee van zijn kleinzoons (die wonen in Toronto) Van hout heeft hij een prachtige truck gemaakt. De jongste is overduidelijk enthousiast. De oudere kleinzoon weet zich even geen houding te geven maar is er zeker zo blij mee. In de avond kunnen we nog even gezellig nababbelen.

Meer foto's in het foto-album