Naar Sarnia
Vlucht BA0427 vertrekt om 10.15 u om mij naar London, Heathrow te brengen. Na hier geduldig een uurtje gewacht te hebben brengt vlucht BA0093 mij in ongeveer 7,5 uur naar Toronto. Gelukkig duren de formaliteiten hier niet lang, al wordt ik er nog wel even uitgepikt om bij een ander loket nog even de reden van mijn bezoek aan Ontario kenbaar te maken. Gelukkig is het huwelijk van een neefje reden genoeg om mij toe te laten. Blijkt dat mijn huurauto, een Dodge Grand caravan, al klaar staat op het vliegveld in plaats van dat ik met een shuttle bus naar een afhaal adres moet. Binnen tien minuten zijn hier ook de papieren in orde en wordt mij de sleutel overhandigd van een Dodge Grand Caravan. Genoeg voor zeven personen.
Vrijwel direct zit ik op de Highway, alleen nu is het nog goed uitzoeken welke richting ik moet hebben. Is het nu west of oost. En natuurlijk is het dan zover dat je de verkeerde richting "east" kiest in plaats van west.
Na een kilometer of wat kom ik daar dan wel achter en dus is het zaak de eerstvolgende afrit te nemen, onder de weg door en er weer op. Maar ja, ik ben rond half vier aangekomen en al met al was na ca 1,5 uur al op pad en dus kom je midden in de drukke avondspits van Toronto terecht. Wel behoorlijk druk dan zo op die 8 of soms wel meer banen brede highways door Toronto. Uiteindelijk ongeveer gedurende ca 50 km afwisselend stilgestaan, 10, 40, 20, 80, 50 stilstaan en weer 50 km/u etc. toch bij Kitchener wat meer kunnen opschieten. Om ongeveer 19.30 u en 213 km verder dan uiteindelijk aangekomen bij de Fenshaw campground in London, gelegen aan het riviertje, hoe kan het ook anders, de Thames. Die dag was het ontzettend benauwd (een stap en je was bij wijze van spreken al doornat van het zweet), moest ik mijn luchtbed ook nog oppompen. Was me dat even zweten. Gelukkig had ik alles net op tijd klaar op het moment dat er een geweldig onweer losbarstte. Binnen een paar minuten stond de camping zowat blank. Was ik blij dat ik niet in een tentje sliep maar hoog en droog in de mini-van!
Sarnia
Vrijdagmorgen verder op pad naar Sarnia, na nog eerst even van Hw 402 afgeweken te zijn om even te kijken in Mount Brydges. Een klein dorpje onder de rook van London, waar een collega een aantal jaren geleden vakantiewerk heeft gedaan. Na circa 1.5 uur rijden aangekomen in Sarnia. Na het fout interpreteren van de aanwijzingen (stopsigns zijn dus geen stoplichten, maar stopborden) toch nog gearriveerd bij de schoonouders van mijn neefje.
Met mijn broer en schoonzus even in Montana's restaurant geluncht, waarna ik het hotel heb opgezocht waar ik 2 nachten zal verblijven. Blijkt ook nog dat het hotel vlakbij (op loopafstand) van de kerk ligt waar het huwelijk zal plaatsvinden. In de loop van de middag naar de huwelijksrepetitie geweest om vervolgens bij kennissen van de bruid een 'socializing' en diner te hebben. Na afloop hiervan even bok de brug over de St. Clarence river, naar Port Huron (VS) wezen kijken.
Huwelijksdag
Vanmorgen eerst weer naar Point Edward gereden (slechts 1 km vanaf het Hotel). Vervolgens te toeren geweest via de Lakeshore road. Het weer is gelukkig weer opgeknapt, want afgelopen nacht weer de nodige onweersbuien en regen gehad. Wel is het wat benauwd weer, maar dat mag de pret niet drukken. Aan het begin van de middag maar weer terug naar het hotel om mij klaar te maken voor de huwelijksplechtigheden.
Om ca 3 uur aangekomen in de kerk. Het is een mooie en stijlvolle gebeuren. Geheel anders dan wat wij hier in Nederland gewend zijn.
Als je in de kerk trouwt, ben je tevens voor de wet getrouwd. Het is ook geen kerkdienst zoals wij dat misschien gewend zijn. Na afloop van deze plechtigheid wordt koers gezet naar een locatie aan de andere kant van de stad waar in het clubhuis van een golfclub het feest zal plaatsvinden. Nadat eerst de foto's worden genomen kan worden aangeschoven voor de maaltijd. Tussen het eten door is er gelegenheid om het bruidspaar toe te spreken. Om ca. 9 uur worden de tafels afgeruimd en wordt de muziek aangezet. Tot ca. 11.00 wordt er nog heerlijk en gezellig feestgevierd. (P.S.: om privacy redenen geen foto's e.d. van het huwelijk geplaatst.)
Naar Niagara Falls
Zondag, 23 mei 2004
Vanmorgen ontbeten met een oom en tante uit Alberta, die ook over waren voor de bruiloft. Even kunnen bijkletsen over de familie en zo. Vervolgens weer naar het ouderlijk huis van de bruid gereden. Reden: brunch, waarbij tevens ook de cadeaus worden uitgepakt die het bruidspaar heeft ontvangen. Een groot deel van de aanwezigen van gisteren zijn ook hier aanwezig. Het bruidspaar is duidelijk heel blij met alle presentjes.
Om ca 12.30 u is het dan tijd voor mij om verder te trekken.
Via Hw 26 ga ik naar het zuiden om aan de andere kant van Ontaria verder oostwaarts te rijden via hw 33 (zie route) richting Fort Erie. Even voor Fort Erie ga ik noordwaarts naar Niagara Falls om daar om ca. 18.15 u aan te komen. Mijn nieuwsgierigheid niet bedwang kunnen houden rijdt ik eerst door naar de Falls, Al van ver zie je de 'mist'-pluimen opdoemen boven de gebouwen. Het wordt nu toch zo langzamerhand tijd om een camping te zoeken. Na wat rondrijden uiteindelijk terecht gekomen bij de Yellystone camping. 's Nachts en in de ochtend weer de nodige hoeveelheid regen gehad.
Niagara Falls
Gelukkig breekt de zon vanmorgen al redelijk snel door en heb ik de hele dag een stralende mooie zomerdag voor de boeg met aangename temperaturen. Op naar de Niagara Falls dus. Natuurlijk moet je het tripje met de "Maid of the Mist" hebben meegemaakt. Ik was zo handig om mijn regenbroek maar aan te doen en met het plastic capeje om blijf ik nog redelijk droog. Toch wel een magnifieke ervaring om dit mee te maken. Dat je vrijwel onderaan de waterval vertoeft. Echt heel indrukwekkend.
Na de beide falls (Horsheshoe Fall en American Falls) uitgebreid te hebben bekeken, gefilmd en gefotografeerd, te voet verder naar de "White water walk". Met een lift ga je hier naar beneden om onderaan een klein stukje langs de Niagara river te lopen waar wat stroomversnellingen zijn.
Vervolgens nog een kilometer verder naar de Whirlpool Aero Car. Helaas gaat deze vandaag niet omdat het te hard waait. De whirlpool is een plaats waar de rivier een 90 graden bocht maakt. Echer het water stroomt zo hard dat hij rechtdoor stroomt in een kom. Hier draait hij dan rond om vervolgens onder de 'instroom' door verder te stromen de andere richting uit.
Na de beide falls (Horsheshoe Fall en American Falls) uitgebreid te hebben bekeken, gefilmd en gefotografeerd, te voet verder naar de "White water walk". Met een lift ga je hier naar beneden om onderaan een klein stukje langs de Niagara river te lopen waar wat stroomversnellingen zijn. Vervolgens nog een kilometer verder naar de Whirlpool Aero Car. Helaas gaat deze vandaag niet omdat het te hard waait. De whirlpool is een plaats waar de rivier een 90 graden bocht maakt. Echer het water stroomt zo hard dat hij rechtdoor stroomt in een kom. Hier draait hij dan rond om vervolgens onder de 'instroom' door verder te stromen de andere richting uit.
Ik pak nu toch maar de bus om hiermee naar de "Butterfly Conservatory" en "Botanical Garden" te gaan. Even rondgekeken in de (overdekte) vlindertuin, waar vele soorten en maten vlinders rondfladderen. De tuin geloof ik wel, hoewel dat best leuk en interessant er uitzag, maar vandaag al de hele dag op sjouw geweest en voel mij toch wel behoorlijk moe en dus laat ik mij weer prinsheerlijk terugrijden naar de Falls (toch een ritje van ca 9 km). Terug bij de camping eerst maar een lekkere douche om vervolgens in de stad bij Wendy's wat te gaan eten. Vervolgens weer naar de Falls. De avond-schemering valt al.
De reden waarom ik hier weer heen ga: omdat ik benieuwd ben of de falls vanaovond ook verlicht zijn. Ik zag namelijk in een souvenirwinkeltje een foto hiervan. Mijn geduld wordt beloond. Als het duister daadwerkelijk valt gaan de schijnwerpers aan. In afwisselende kleuren worden de Falls schitterend verlicht. Ook hoor ik ondertussen dat er vanavond om 10.00 u vuurwerk is. Waarom, het is vandaag Victorian Day in Canada, een nationale feestdag. Om 22.00 u barst het dan ook los. De ooh's en ah's zijn niet van de lucht. De knallen van het vuurwerk overstemmen duidelijk het gebrul van het vallende water. Daar komt ook nog eens bij dat de knallen weerkaatsen tegen de rotswanden. Veel lawaai, maar het wachten zeker waard.
Naar het noorden
Deze morgen ga ik eerst naar een I-max theatre waar op een supergroot scherm een film over de Niagara Falls wordt gedraaid. Soms lijkt het net of je zelf in de film zit. De Skylon tower staat er gelukkig vlakbij. Hier vandaan heb je een schitterend uitzicht over de falls en de stad. Voor mij zit het er nu op in Niagara Falls en om ca. 11.00 verlaat ik de stad om via de Niagara Parkway en de Lakeshore road bij St Catharins de QEW (403) op te rijden richting Toronto.
Links en rechts is soms moeilijk te begrijpen. Moet ik links blijven rijden, ga ik rechts rijden, met als gevolg dat ik bij Hamilton verkeerd rij. Gelukkig snel ingezien en na een kwartiertje oponthoud dan toch weer op de goede route richting Toronto. Nu de aanwijzingen goed volgend kom ik in de loop van de middag en na totaal zo'n 421 kilometer aan in Midland. Een stadje ten noorden van Toronto en gelegen aan een baai (Georgian Bay) van Lake Huron.
De Camping waarop ik vannacht verblijf ligt ongeveer 20 kilometer buiten Midland in het Awenda Provinial Park. Midden in de bossen. Wat een heerlijke rust hier na de drukte van de snelwegen rond Toronto.
Awenda Provincial Park
Vanmorgen vroeg op. Helaas vanmorgen wat regenachtig. Ik rijd eerst even wat rond in Awenda Park, maar door het regenachtige weer besluit toch nog maar niet de verschillende hiking-trails te doen. Rond 10 u rijd ik naar Midland. Net buiten Midland ligt een nagebouwde missiepost van een Franse jezuïeten-priester die hier in 1639 een missiepost stichtte. De contacten met de Huron's en Wendat indianen. Echter rivaliteit van deze stammen met een andere stam, de Iroguois, bracht in 1648 het einde van deze post. Aanvankelijk probeerde men het nog wel, maar uiteindelijk moest in 1650 de post worden opgeheven en vertrokken de Fransen. Op basis van documenten, tekeningen en gevonden resten heeft men deze missiepost in de 20e eeuw herbouwd en is nu een belangrijke toeristisch trekpleister van Midland.
Gelukkig is het weer inmiddels opgeklaard en zien we zowaar nog een beetje zon. Ik besluit het schiereiland verder te verkennen. Ik rijd weer naar Awenda Park om daar een wandeling te maken rond Kettle Lake en even te kijken op het strandje vlakbij. Helaas wordt het al wat meer bewolkt en van even zonnen op het strand is er dus niet bij. Ik besluit om naar de andere kant van het schiereiland te gaan, naar Balm Beach vervolgen naar het uiterste noordelijk puntje, Thunder Beach om daarna naar Petanguishene te rijden en daar een hapje te eten. Vervolgens weer naar de camping in Awenda Park om daar wederom een nacht door te brengen.
