Naar Sossusvlei

Vandaag staat voor ons ca 500 km Namibische woestijn op het programma. Grote dorre vlakten, soms met wat begroeiing, soms vrijwel kaal. We nemen de C12 richting Seeheim. Het lijkt soms dat de weg aan de horizon verdwijnt. De temperatuur stijgt ook vanmorgen weer met rasse schreden.

Nadat we enkele uren hebben gereden, trapt Geon op de rem. Een andere busje staat stil langs de weg en de chauffeur maakt het gebaar van stoppen. Wat Blijkt een Cobra steekt vervaarlijk zijn kop op. Het ligt midden op de weg. Uiteindelijk wijkt hij wat meer naar rechts, waardoor de andere bus door kan rijden. Echter de cobra blokkeert nu wel onze doorgang. We mogen absoluut niet uit de bus. Langzaam glijdt de slang verder naar rechts. Geon rijdt even achteruit in een poging om, om de slang heen, door te rijden. Echter de Cobra nadert wederom de truck aan de zijkant om vervolgens onder de truck te verdwijnen. We zijn nu wel gedwongen te wachten tot hij aan de andere kant weer onder de truck vandaan komt. Het duurt even. Te lang naar de zin van Melvin en Geon. Beiden springen met een ferme sprong uit de bus. Uitvoerig wordt de onderkant geïnspecteerd, maar meneer Cobra laat zich niet zien. Na even overlegd te hebben besluiten de heren dan maar om door te rijden.

Na een klein half uur plotseling een grote klap onder de truck. Er wordt even gestopt om te kijken wat die klap heeft veroorzaakt. Wat blijkt, een achterband is geklapt. Midden in de `middle of nowhere´ staan we dan stil. Het is het binnenwiel. Dus de band moet worden verwisseld. Met vereende krachten wordt het klusje uiteindelijk geklaard. En je raadt het al, wie heeft dit veroorzaakt. En daar staan we dan midden in de woestijn. Natuurlijk wordt direct de schuld gegeven aan onze verdwenen vriend van een half uurtje geleden. Een mooie koptitel dus: " Cobra veroorzaakt klapband ". Het wordt het gesprek van de dag. Een ´papwiel´ in de woestijn van Namibië.  Nadat het euvel verholpen is rijden we rond 11.00 u Bethanien binnen. Hier maken we even een stop waar we even wat drinken kunnen inslaan. Vervolgens rijden we naar Helmeringhausen. Slechts een paar huizen en een benzinestation groot. We nemen de lunch langs de kant van de weg.

Via de Zaria hoogtepass waar we nog even een stop maken en kunnen genieten van het mooie uitzicht gaan we weer verder. Overigens vonden Jan en Jurrian hier onder de stenen een schorpioen. Staat ook weer mooi op de kiek.

Rond 18.00 arriveren we dan in onze lodge. Overigens zullen we hier niet eten maar in de lodge ca 5 km verderop waar we de volgende nacht zullen overnachten. Wel hebben we vanuit deze lodge een schitterend gezicht op de bergen en savannah. De sfeer is hier echter niet echt leuk te noemen. Het is duidelijk dat bij deze lodge apartheid nog sterk leeft.

Heel anders is het bij de lodge waar we gaan dineren. Op het terras met een schitterend uitzicht op de bergen, die fraai worden belicht door de ondergaande zon, hebben we een gezellige maaltijd. Het is ontzettend helder en Geon vertelt ons waar we het Zuiderkruis kunnen vinden. Het is werkelijk een schitterende sterrenhemel, en moe en voldaan keren we terug naar de eerste lodge voor de overnachting.

Zand en nog eens zand

Net als voorgaande dagen staan we wederom vroeg op: 5.15 u en na een vlug ontbijt rijden we richting Sossuvlei. Bedoeling is om er op tijd te zijn voordat de zon opkomt. Op de bekende duin 45 heb je een schitterend uitzicht op de zonsopkomst die het zand heel fraai kan kleuren. Echter het duurt allemaal wat te lang. en we komen daarvoor dan ook te laat aan in Sossusvlei. Iedereen baalt. "We hadden eerder moeten vertrekken".

We rijden vervolgens door tot het eindpunt waar de auto´s e.d. kunnen komen. Vervolgens heisen we ons als stuks vee in een landrover met open laadbakje en rijden we de Sossusvlei in. Hier ontmoeten we een gids die ons vertelt over de duinen en het leven in de duinen. En dan is het eigenlijk onvoorstelbaar wat voor leven er in de woestijn nog is en hoe plant en dier hier kunnen overleven.

Hij laat ons een plantje zien, en wrijft dit even in zijn handen om vervolgens uit te knijpen. Er komt nog een behoorlijke hoeveelheid vocht (water) uit. Een ander plantje lijkt helemaal uitgedroogd en dood. Een druppel water doet wonderen. Langzaam zien we het plantje opzwellen en iets verkleuren. Nadat het water verdampt is sluit het plantje zich weer.

Bij de bestudering van het zand zien we vele sporen van kleiner en groter wild: een jakhals, spinnen, torren, hagedissen etc. Verder vertelt hij over het ontstaan en ontwikkeling van de duinen. Doordat de wind zomers uit het oosten komt en winters uit het westen, blijven de duinen op hun plaats staan en zie je ook dat de duinenrijen van Noord naar Zuid lopen. Onderstaand een foto van google, die dit pracht illustreert. We lopen de duinen een stukje in. Het begint al behoorlijk warm te worden. Na de prachtige excursie zullen we weer terug gaan, maar onze landrover heeft een papwiel (lekke band). Gelukkig is er nog een andere die ons wel terug kan brengen, dus daar geen zorgen over. Terug bij de truck rijden we dan nu wel naar het overbekende duin 45, waar we ook onze lunch nuttigen. Ik ga duin 45 ook op maar de zware klim en de hitte maken dat ik tot 3/4 ga. Vanuit deze positie een schitterend uitzicht over de vallei.

Na dit bezoek gaan we naar de Sesriem canyon (´zes touwen´ diep). We kunnen afdalen in de canyon en hier een stukje wandelen.

Daarna rijden we terug naar onze lodge. Een paar kilometer van de lodge staat een op de top van een berg(je) een springbok triomfantelijk het land te overzien. Helaas ben ik te laat voor een foto, maar het is een schitterend gezicht hoe de springbok daar parmantig staat. Na een lekker biertje en een douche dineren we om 19.30 u. Het is weer gezellig aan tafel. Helemaal wanneer het vrouwelijke personeel al zingend binnen komt lopen. Er blijkt in onze groep een jarige te zijn. Ook een andere gast is jarig. Dit is blijkbaar doorgegeven en zij worden toegezongen. Het blijft niet bij 1 liedje. Maar liefst een klein half uur lang kunnen we zien en luisteren naar Namibische dans en zang.

Never ending road

De wekker staat voor vandaag ook weer vroeg. Om precies te zijn 6.00. Eindbestemming is vandaag Swakopmund. Een stadje aan de Atlantische oceaan. We vertrekken rond 7.00 u. Wederom zijn het weer lange rechte wegen. De omgeving komt ons nu vertrouwd voor. Kaal, dor, droog. Zo nu en dan bergen of heuvelachtig. Maar voor het overgrote deel redelijk vlak. Eigenlijk begint het wel wat te vervelen.

In Solitaire maken we een stop. Zoals zoveel deze kleine dorpjes, gehuchtjes: een paar huizen, misschien een lodge, en de traditionele supermarkt en benzinepomp. Solitaire staat bekend om zijn appelgebak. Voor wie mij kent weet ik dat hier geen gebruik van zal maken. Ik loop er even wat rond en zie op een terrein wat achteraf enkele mooie vogeltjes en papegaaien.

Na de stop gaan we weer, naar het lijkt, de never ending road op. Nadat we vlakbij Aruvlei richting het westen gaan, gaan we straight naar Walvisbaai. En met straight bedoel ik ook echt recht. Misschien een stuk of 3 bochten, maar verder is het 150 km lang recht. Hoe dichter de kust nadert hoe meer wind er opsteekt. De laatste 15 km zijn er weer zandduinen. Door de straffe wind staat er een heuse zandstorm dwars over de weg.

Onderweg zijn we de Steenbokskeerkring gepasseerd (23.439° ZB). We houden hier een sanitaire- en fotostop. Even verderop rijden we door een klein stukje bochtig en heuvelachtig terrein. Dit geeft ook aanleiding voor een korte stop. Jan en Jurrian vinden hier een schorpioen.

Rond 13.00 komen we aan in Walvisbaai. We rijden naar een baai waar normaliter veel flamingo´s komen. Helaas treffen we geen enkele flamingo aan. Wel een aantal grote roodachtige kwallen die hier op het strand liggen. Het waait hard en de temperatuur is beduidend lager dan in de woestijn. Het is zeker beneden de 20 graden en door de harde wind is het echt koud. Op het moment dat we wegrijden strijken er alsnog een drietal flamingo´s neer op het strand.

We rijden nu naar het noorden. Eindbestemming is Swakopmund. De 30 km rijden we eigenlijk continue door de zandstorm. In Swakopmond gaan we eerst naar het activiteitencentrum. Een jongedame probeert ons allerlei activiteiten te verkopen van skydiven, tot sandboarding, of een dolfijnentour vanuit Walvisbaai. Het zijn niet direct activiteiten die mij aanspreken. Vervolgens naar ons overnachtingsadres aan de rand van Swakopmund en vlakbij het strand. Aan het eind van de middag maak ik een kleine strandwandeling om vervolgens in het centrum bij Donna´s restaurant wat te eten.

Swakopmund

Vandaag staat de dag geheel in het teken van Swakopmund. Geen lange rit met de truck met lekker relaxen. Is toch wel even lekker. Rond 9.00 u eerst maar even naar de supermarkt om wat te eten halen. We moeten namelijk zelf voor ons ontbijt en lunch zorgen. Na deze in het vakantiepark genuttigd te hebben ga ik rond 10.00 u op pad.

Ik loop eerst naar het strand en vervolgens naar de pier. Een zwerver ligt voor bij de pier te slapen. Bij het lighthouse neem ik een kop koffie en neem hier uitgebreid de tijd voor. Na nog een korte rondwandeling op de "craftmarket" ga ik naar het centrum. Ik ga een internetwinkel binnen om mijn web-log weer even bij te werken. Kan nu ook even wat foto´s downloaden en op de web-log plaatsen. Vervolgens nuttig ik een hamburger als lunch. Na nog even wat rondgekeken te hebben keer ik rond 15.00 u weer terug. Aan het eind van de middag breng ik nog even wat was naar de wasserette die naast het bungalowpark ligt.

Was het vanmorgen nog wat bewolkt, intussen is de zon doorgekomen en is de temperatuur wat aangenamer. Op de wind echter blijft het frisjes. Bij het huisje ga ik lekker relaxt even wat lezen. Melvin kookt voor ons, maar buiten zitten is te koud mede door de wind. We gaan gezellig in de truck zitten. Heeft ook wel zijn charme.

Nog een dag Swakopmund

Ook deze dag staat nog tot onze eigen beschikking. Net als gisteren is het ook nu aan het begin van de dag bewolkt en fris. Ik besluit vandaag wederom naar het strand te gaan, maar ga nu linksaf. Ca. 1 km verderop is een schip jaren geleden vastgelopen op de rotsen. Vlottrekken lukte niet en is dus blijven liggen. Meeuwen en Aalscholvers hebben bezit genomen van het schip. Verder is er niet veel bijzonders te zien. Ik loop de 1 km weer terug.

Ga Swakopmund nog even in en laat wederom een berichtje achter op de web-log. Ook probeer ik nog bij een aantal banken wat geldt te wisselen voor Dollars die ik mogelijk nog nodig heb voor activiteiten later deze reis. Helaas "the system is down". Dus geen dollars. Verder deze dag weer lekker op het bungalowpark gelezen. Ook nog even de was opgehaald en mijn tas even opnieuw ingepakt. s´avonds heeft Melvin weer gekookt, nu konden we wel buiten zitten. Morgen gaat de reis weer verder. 2 dagen Swakopmund was wat te veel. Het is wel een leuk en gezellig stadje, waar de Duitse invloeden nog duidelijk aanwezig zijn, maar 2 dagen was net 1 dag te veel (tenminste als je verder niet deelneemt aan een of andere activiteit).