Geweldig Matopos

Ian is vandaag onze leidsman. Met hem gaan we de hele dag op safari. Ian is een blanke ranger, die geboren en getogen is in Matopos. Hij is een zeer enthousiast natuurliefhebber en heeft een grote zwak voor de neushoorns. Via de onverharde wegen in het park brengt hij ons naar een kleine grot. Hier zijn een aantal fraaie rotstekeningen van de bush-men te zien. Tekeningen van ca 26.000 jaar oud. Het zijn inderdaad fraaie en duidelijke tekeningen. De verf wordt o.a. gemaakt van het rode zand vermengt met o.a. urine. De urine ´brandt´ als het ware in de rotsen waardoor de tekeningen bleven zitten.

Na dit bezoek rijden we naar een klein dorpje van bush-men. Ian gaat eerst aan het opperhoofd om toestemming voor ons bezoek te vragen. Even later mogen we dan binnenkomen en worden we uitgenodigd in de dorpskeuken. Trots zit het opperhoofd, Mpondo, 77 jaar oud, daar op zijn ´zetel´ uitgedost in een luipaardenvel en getooid met struisvogelveren. In zijn handen een speer en schild. Vol trots laat hij ook zijn littekens zien die hij eens heeft opgelopen bij de jacht op luipaarden. Even later verdwijnt hij en na even wachten lopen we naar wat rotsen toe. Het lijkt een soort hol te zijn waar hij heeft plaatsgenomen. Wij zetelen weer rondom hem. Ian vertelt over de geschiedenis van de zwarte bevolking. De verhalen zoals die ook wel beschreven zijn in de boeken van Wilbur Smith, over Lubengalo de grote koning.

Vervolgens krijgen we van de kinderen van het dorp een traditionele dans voorgeschoteld. Ondertussen wenkt Mpondo mij. Net als Hans en Stef, krijg ik ook het luipaardenvel omgehangen, een muts op, speer en schild in de handen gedrukt en wordt ik met Mpondo vereeuwigd. Ook krijg ik nog een briefje met zijn adres in de handen gedrukt.

Na dit bezoek lunchen we naast het dorpje. Deze is uitstekend verzorgd. Ian vertelt ondertussen over de situatie in Zimbabwe. Hij is ook duidelijk: Mugabe heeft een grote fout begaan door de Engelsen het land uit te jagen. De lokale bevolking was niet in staat om de economie draaiende te houden. Mpondo en zijn mensen jagen ook alleen maar op wild en eten wat ze uitsluitend voor die dag voor zichzelf nodig hebben. Handelsgeest is vrijwel niet aanwezig.

Daarna rijden we weer verder het park in, genietend van de ontzagwekkende en imponerende omgeving. We komen bij het punt waar we de jeep verlaten en onze groep wordt in tweeën gesplitst. Een groep wordt een pad bij de heuvel opgestuurd, waar aan het eind een uitkijkpost is gemaakt met een fraai uitzicht over de vallei. De andere groep gaat die vallei in. Ik zit in de groep die het eerst de vallei ingaat. Doel is om de neushoorns die hier zijn, op te sporen. We hebben succes. Ian herkent het dier direct en weet enkele bijzonderheden over deze neushoorn te vertellen.

We kunnen tot op ca 5 meter van de moeder en jong komen. Ian vraagt mij om mijn fotocamera. Met de neushoorns op de achtergrond maakt hij een foto. Dit doet hij ook bij enkele anderen. We gaan op zoek naar andere neushoorns. We zien wederom een moeder met jong. Deze blijkt echter een beetje humeurig te zijn en heeft geen zin om ons te laten naderen. Na nog even wat rondgelopen te hebben gaan we na een klein uurtje weer terug.

Nu gaan wij naar de uitkijkpost, zodat ook de anderen de vallei in kunnen. Bij de uitkijkpost zien we een aantal hagedissen. Een heeft wel hele bijzondere kleuren: De regenboog. Het wordt zo langzamerhand avond, dus rijden we terug. Nu zien we nog meer wild, zebra´s en een aantal giraffen. Bijna bij het verlaten van het park, zien we een zwarte neushoorn. Ian is uitgelaten en balt zijn vuisten van "Yes, we hebben hem gezien". Het was echter meer een schicht want met rappe schreden schiet hij de bosjes weer in. Toch hebben we een glimp kunnen opvangen. Rond 18.30 u zijn we weer bij onze lodge. Vandaag was echter een schitterende mooie dag. Echt de wilde natuur in en oog in oog staan met de witte Neushoorn. Echt geweldig.

Terug in Zuid-Afrika

Het wordt tijd dat we weer afscheid gaan nemen van Zimbabwe. Onderweg eerst nog wel dezelfde trieste beelden, die we ook gisteren hebben gezien. Bij het naderen van de grens bij Beithbridge, attendeert Malvin ons erop dat de overgang soms wel lang kan duren. Het valt echter allemaal reuze mee. Binnen het uur zijn we de grens over. Volgens Malvin komt het ook doordat er vandaag geen grote groepen toeristen zijn. Bij het passeren van de grens, zijn we ook over de bekende Limpopo rivier gekomen.

In Mussina kopen we onze eigen lunch. Ook heb ik even tijd om een kort berichtje achter te laten op mijn web-log. Het is nog een klein eindje rijden naar onze eindbestemming, een groot en moderne lodge bij Tsipishe. Hier bevinden zich ook heetwaterbronnen. Het is te merken aan de zwembaden. Het water in het koude bad is al warm te noemen. Het warme bad is bijna heet te noemen.

Vast in Pretoria

Via Polokwane (Pietersburg) komen we aan het eind van de middag aan in Pretoria. Onderweg zijn we wederom de kreeftskeerking gepasseerd. Ons hotel staat aan de rand van Pretoria op een industrieterrein, vlak langs de snelweg. Gelet op de veiligheid in Pretoria wordt ons afgeraden om in de omgeving te gaan wandelen. Bij het piepkleine zwembadje zetelen we ons en genieten even van een biertje en/of wijntje. Ondanks dat Malvin eerder had aangeven dat het eten en bediening niet zo goed zou zijn in het Hotel besluiten we toch om hier te dineren. Het lopende buffet valt overigens alleszins mee.

Menlynpark

De gehele dag staat onze beschikking. Gelet op de veiligheid in Pretoria en de afstanden van de bezienswaardigheden hier worden taxiritten een dure aangelegenheid. Het is niet zo dat je hier een prijs kunt afspreken. De taxi´s werken hier met meters. Een hele dag op sjouw met een taxi wordt te duur. Reden waarom we eigenlijk gisteren afgesproken hebben om vandaag naar een grote winkelcentrum te gaan. We hebben hiervoor een taxibusje gehuurd. Vandaag dus van 9.30 u tot 16.00 u in het uiterst moderne winkelcentrum, Menlynpark, doorgebracht. Eigenlijk had ik dit al na 2 uur bekeken, maar ja, alternatief was er nauwelijks. s´avonds weer in het hotel gegeten en de koffers klaargemaakt voor de a.s. terugreis.

Township Soweto

Vandaag de laatste dag in Zuid-Afrika. Vanavond laat (23:30 u) vertrekken we weer naar Nederland. Maar voor het zover is hebben we vandaag nog een vol programma. We gaan de township Soweto bezoeken. Een stad net buiten Johannesburg. Een stad met een recente belangrijke geschiedenis. Wie herinnert zich niet de studenten opstand in 1976, die bloedig werd neergeslagen. Het vormde de inleiding tot een aantal bloedige jaren, maar die uiteindelijk wel leiden tot afschaffing van de apartheid in 1995.

Jubal, onze gids voor deze dag, komt bij het hotel. Onze ingepakte tassen brengen we alvast in onze overland Truck. Die zien we vanavond bij een winkelcentrum in Johannesburg weer terug. Met een personenbusje rijden we naar Soweto. Onderweg vertelt Jubal over het ontstaan van Soweto, de opstand e.d. Hij blijkt een ware waterval te zijn. Ook heeft hij onlangs nog Prinses Maxima een hand mogen geven.

We rijden Soweto binnen en wat eerst opvalt is dat de huizen dicht op elkaar staan, maar ook dat het nette en moderne huizen zijn. Het is dan ook een township met twee gezichten. Redelijke nette en goede buurten, maar ook grote stukken waar het erg armoedig verkeren is. Wij bezoeken ook zo´n straatje en mogen bij een vrouw thuis, in het huis zien. Het is een huisje gemaakt van hout en platen. Het bestaat uit twee ruimten die haaks op elkaar staan. In het ene deel staat een bed en 3 stoeltjes. In een hoek ontwaar ik nog een kleine televisie. Dit is de woon-slaapkamer. Het andere deel staat ook een klein bed en een kasjte waarop ook gekookt wordt. De keuken dus. De totale oppervlakte zal ca 30 m2 bedragen. Het gezin leeft hier met 6 personen.

We passeren de geschilderde koeltorens om uit te komen bij het monument en museum van de opstand van 1976. Het bezoek aan het museum is behoorlijk indrukwekkend. De foto´s komen zo bekend voor en je kunt nauwelijks een huivering tegengaan. Vanuit het museum is het maar een klein stukje rijden naar de straten waar het allemaal plaatsvond. De beschietingen door de politie. De plaats waar een bekend foto van Hector Peterson die weggedragen wordt door zijn broer, met zijn zus huilend en schreeuwend ernaast lopend. Je wordt er even stil van.

Vervolgens rijden we naar de grote centrale (katholieke) kerk. De kogelgaten zitten hier en daar nog in de muren en plafonds. We mogen staan op de plek waar grote mensen ook hebben gestaan. Zoals Nelson Mandela. We rijden verder en passeren het huis waar Tutu woont en ook het huis waar Winnie, de ex-vrouw van Nelson Mandela, woont. We lunchen in een restaurant in Soweto.

Daarna gaan we naar het Apartheid Museum in Johannesburg. Hier is op indrukwekkende wijze uitgebeeld het ontstaan, de geschiedenis en de uiteindelijke afschaffing van de apartheid in 1995 uitgebeeld. Het is ook een bloedige geschiedenis geweest. Zo aan het eind van de vakantie geeft het wel wat een somber gevoel. Iedereen is er dan ook even stil van. Daarna worden we naar een winkelcentrum gebracht niet ver van het vliegveld van Johannesburg. Hier ontmoeten we Malvin en Geon weer. In een Italiaans restaurantje nuttigen we onze laatste "Afrikaanse" maaltijd.

Daarna worden we naar het vliegveld gebracht waar we rond 20.00 u arriveren. We nemen afscheid van Malvin en Geon. Zij hebben ons rond de 7.500 km geleid door Zuidelijk Afrika.

Het was een geweldige reis. Genoten van dag 1 t/m dag 28. Het vliegtuig vertrekt iets later dan gepland maar redelijk op tijd arriveren we na een goede vlucht in Nederland. Gelukkig zijn de koffers redelijk snel aanwezig. We nemen als groep afscheid van elkaar. Mijn treinen zijn er ook snel, zodat ik rond 14:30u in Heerenveen arriveer. Mijn ouders zijn ook al aanwezig zodat ik tegen 15.00 u weer binnenstap in mijn eigen vertrouwde woning. Wat betreft weer is het echter wel even wennen. Bij aankomst in Nederland is het slechts 9°C. In Soweto was het gisteren nog ruim 20°C.