Noord Namibië

Een tocht van ca 620 km staat er voor vandaag op het programma en dus wordt het weer vroeg opstaan. Rond 5.00 u gaat de wekker weer, om vervolgens om 6.00 u ons in de truck te hijsen voor de tocht naar Rundu. Een stadje aan de grens met Angola, in het noorden van Namibië.

Bij Outjo nemen we de C39 naar Otavi, om daar de B8 te nemen naar Rundu. Deze B8 is wederom vrijwel een lange rechte weg van maar dan 150 km. Net als de afgelopen dagen zien we ook nu weer langs de weg vele termietenheuvels. Toch wel apart om deze te zien. Onderweg hebben we nog even wat pech met de truck. Een tank blijkt leeg en het overpompen van de diesel gaat niet. En dus komen we stil te staan. Uiteindelijk lukt het samen met een boer het euvel te verhelpen en kunnen we onze weg vervolgen.

Net als de afgelopen dagen is het ook nu weer ruim 35°C en een strak blauwe lucht. Begin al iets meer te wennen aan de warmte, al heb ik nog wel wat moeite met het eten.

Bij Maroelaboom passeren we een vee controle punt. We moeten met onze schoenen door een ontsmettingsbak lopen. Er gelden strenge regels hier om ziekten als Mond en Klauwzeer (MKZ) tegen te gaan. In de komende dagen (ook in Botswana) zullen we vaker van deze controlepunten·passeren.

Na Maroelaboom verandert het landschap vrij plotseling. Voor het eerst zien we hier de traditionele dorpjes en huisjes van hout/riet e.d. Sommige dorpjes zijn omsingeld met een omheining, andere niet. Eigenlijk wel vreemd om dit zo te zien. Eigenlijk ook onbegrijpelijk dat mensen zo kunnen wonen. Gedurende de gehele rit van zo´n 140 km zien we deze settlements of dorpjes. Tot aan Rundu. Hier komen we rond 16.30 u aan. We eten in het restaurant.

Botswana

Wederom een lange dag in de bus. Het is ook de dag dat we Namibië gaan verlaten en Botswana binnen rijden. Botswana bestaat voor een zeer groot deel uit de Kalahari woestijn. We zullen een klein deel van onze route hier vlak langs rijden.  We mogen vandaag een uurtje later opstaan, maar 6.00 is en blijft natuurlijk wel vroeg. We krijgen wederom douane-formulieren om in te vullen van Malvin. Even na Bagari komen we bij de grens aan en zien we in de verte ook de Okavango River. En waar water is, is ook meer begroeiing en is het groener. Toch wel even een weldaad aan je ogen, in plaats van het geel/bruine dorre land wat we de afgelopen dagen eigenlijk continue zagen.

De grensformaliteiten zijn snel afgehandeld en we mogen met zijn allen Botswana binnentreden. Regelmatig moet Geon onderweg even afremmen omdat koeien, ezels of geiten ons pad kruisen en vlak voor de truck nog even willen oversteken. Zonder ongelukken komen we aan in Maun. Ons verblijf voor de komende dagen. Althans voorzover je niet overnacht in de Okavango Delta. Hotel Sedia ligt iets buiten de stad, vrij ver van het centrum. De kamers hebben geen airco en ook geen koelkast. Het worden dan ook zeer warme nachten op de kamer.

Okavango Delta

Aanvankelijk had ik niet geboekt voor overnachting in de Okavango Delta. Een paar dagen geleden had Malvin ons er alsnog naar gevraagd. Velen bleken e.e.a. niet goed te hebben begrepen omtrent het excursiepakket wat we vooraf hadden geboekt. Ook ik dus. Alsnog besloten om voor de 1 overnachting te gaan i.p.v. 2. Rond 9.00 uur worden we opgehaald met een tweetal 4x4 jeeps. Via Maun en vervolgens de bush-bush rijden we naar de Delta.

Onderweg blijkt een rivier nog behoorlijk wat water te bevatten. De eerste Jeep met voornamelijk de vrouwen hebben er geen probleem me. Onze Jeep met de mannen des te meer. En ja hoor, midden in de rivier blijft de Jeep steken. De chauffeur en bijrijder van de eerste jeep trekken hun broek al uit en met een staalkabel waden ze naar onze Jeep om deze te koppelen aan de eerste. Aan de overkant hebben de dames en een heer de meeste pret. Met behulp van de eerste Jeep worden we vlot weer losgetrokken en kunnen we de weg vervolgen naar de Delta.

Eenmaal aangekomen worden al onze spullen in de Mokoro´s geladen, zoals de tenten, het eten, stoeltjes en onze summiere bagage. Als alles gereed is steken we van wal in de Mokoro´s. Dit zijn oude traditionele uitgeholde boomstammen. Tegenwoordig echter worden ze ook gemaakt van polyester.

Maar is toch wel apart zo zittend op een matrasje in de mokoro en de ´locals´die je voortduwen door het rustige riet. Het water is helder. Het is te zien dat het niet echt diep is. Onderweg steken we aan op een eilandje om aldaar uit het dorp nog wat boodschappen te halen. Daarna is het nog ca 45 minuten varen voor we op onze plaats van bestemming komen. De locals zetten de tenten op, maken een latrine en bereiden vervolgens een maaltijd. Wij kunnen niets anders doen dan toekijken en wat kletsen. De eerste wandeltocht zal pas rond 16.30 u beginnen. Dus we hebben een hele middag. Niemand van ons heeft een spelletje of boek of iets dergelijks meegenomen dus wordt het een lange zit. Gelukkig kunnen we een beetje in de koelte van de bomen zitten, maar het blijft toch warm.

Rond half vijf gaan we dan met gidsen op pad. Al snel zien we een aantal olifanten. Onderweg vertelt een gids wat over de planten die we tegenkomen en de sporen die het wild achterlaat. Zoals bijvoorbeeld de mesthoop van een olifant, zijn voetafdrukken etc.

Wanneer we oversteken naar een ander eilandje gaat het mis. 13 man en 3 gidsen moeten worden overgezet met 1 mokoro, waar 3 personen plaats in kunnen nemen. Omdat de mokoro nat en vies is gaan we er op onze hurken in zitten. Het blijkt niet de meest stabiele houding te zijn. De eerste groepen gaat nog net goed, maar wanneer ik met de laatste groep oversteek, worden we wat wild weggeduwd. Gevolg wij zijn allemaal in onbalans en je voelt het aankomen: nattigheid.

En ja hoor na een paar meter slaat onze mokoro om. Gevolg wij nat, maar ook fotocamera´s en mijn videocamera. Die is echt helemaal kopje onder gegaan. Gelukkig is het niet diep en kunnen we er staan (water komt tot aan de knieën). Nadat de mokore leeg is gemaakt gaan we er nu maar in zitten. Aan de overkant worden de camera´s e.d. zoveel mogelijk schoon en drooggemaakt. Mijn videocamere weigert iedere dienst. De foto-camera is niet al te nat geworden omdat die nog in de tas zat. Nadat we wat van de schrik zijn bekomen gaan we verder op onze ´gamewalk´. Ik heb nog wel wat last van mijn duim. Lijkt erop dat deze wat verstuikt is. de aardigheid is er toch wat af.

Toch kan ik even later nog wel genieten van de zonsondergang en weet nog een paar mooie foto´s te maken. s´avonds baal ik toch nog wel erg. ook mijn duim is behoorlijk opgezwollen en doet wat pijn. Ik kan hem wel bewegen dus het lijkt erop dat er niets is gebroken. Zo voelt het ook niet. Afwachten maar hoe dit zich ontwikkeld. Onder het gezang van de krekels ga ik rond 21.30 u naar bed voor een nachtje midden in de wildernis van de Okavango Delta. Toch wel een bijzondere ervaring.

Terug naar Maun

De volgende ochtend is het weer vroeg op. Doel een gamewalk. Als ontbijt eerst een kop koffie met een hard en droog biscuitje. Samen met Rein en Thea en een gids vertrekken we met de Mokoro. Na een klein kwartiertje komen we bij een eiland aan waar we aanleggen. Te voet gaan we verder. Onderweg weer het nodige wild te zien. Kudu´s, olifanten, zebra´s en wrattenzwijnen.

Bij een poeltje ontwaren we enkele zwarte ooievaars. Even verder op enkele soort zwarte ganzen. Het is wel mooi en leuk hier zo even rond te lopen, echter echt spectaculair is het niet te noemen. Terugvarend naar ons kampement zien we nog enkele nijlpaarden. Nou ja, zien. Slechts de oren en ogen steken boven het water uit. Rond 8.00 u zijn we weer terug in ons kampement. Nu kunnen we dan echt ontbijten. Vervolgens worden onze spullen en tenten afgebroken en ingepakt en in de mokoro´s geladen. Wij hebben voor slechts 1 nacht in de Delta geboekt en dus moeten we nu weer terug. De terugreis gaat prima en levert verder geen problemen op. Rond 12.00 u zijn wij terug bij ons hotel in Maun.

Na een lekkere douche, ruim ik de koffer maar weer even op en selecteer ik wat was om die straks af te geven. s´middags lekker rustig bij het hotel wat zitten te lezen. Ook nog even mijn web-log kunnen bijwerken.

Vliegen over de Delta

Deze dag is een rustige dag. De anderen zijn nog in de Delta. Op het terras bij het zwembad ga ik lekker wat lezen. Rond 13.00 u komen ook de anderen weer terug van de Delta en kunnen we hun belevenissen aanhoren. Rond 15.30 u ga ik, samen met Rien en Petra, met een taxi naar het vliegveld van Maun.

Bedoeling is om een rondvlucht te maken over de Okavango Delta. Vanuit de lucht heb je soms nauwelijks het idee dat je over veel water vliegt. De rietvelden maken het allemaal mooi groen. Zo nu en dan zien we de geulen waar de mokoro´s doorheen gaan of een stukje open water. Vanuit de lucht zien we regelmatig kudden olifanten, zebra´s, kudu´s en het blue wildbeest. Ook enkele giraffen. Zo vanuit de lucht zie je heel mooi dat ze hun eten uit de toppen van de bomen halen. Het is een mooi en fraai gezicht. 45 minuten later zetten we weer voet op vaste bodem.