Dringen op Chobe River

Het kan nog vroeger, jawel 4.30 u gaat de wekker. Een tocht van 630 km staat voor de boeg. We moeten op tijd in Kasane zijn, omdat er een boottocht op de Chobe River gepland staat. We rijden naar het oosten, via Nata. Onderweg passeren we wederom een checkpoint tegen MKZ. Onderweg enkele sanitaire stops. Voor het overige is de rit niet echt spectaculair.

De weg van Nata naar Kasana wordt ook wel de elephant Highway genoemd. Wij krijgen echter geen olifanten te zien. Rond 14.00 u zijn we in Kasane. Eerst doen we nog even wat boodschappen en checken in op onze lodge. Daarna is het naar het vertrekpunt van de boten. Er zijn meerder groepen die ook geboekt hebben. Het is passen en meten maar we kunnen op de boot. We zien nu ook enkele krokodillen. Doodstil liggen ze op de oever. Even verderop een aantal Nijlpaarden. Diverse bootjes lijken zich zo nu en dan de loef af te steken. Een goed voorbeeld hiervan is wanneer een olifant besluit de rivier over te steken. De boten verdringen zich rond de olifant om het mooiste plaatsje te krijgen.

De olifant raakt toch een beetje in paniek en dreigt terug te gaan. Zijn pas wordt afgesneden door een boot. En dus ´vlucht´ de olifant toch de goede kant op waarnaar hij wil. Echter wel op de hiel gezeten door de boten. Ook voor een mooi plaatje voor de zonsondergang verdringen de boten zich voor het mooiste plekje.

Rond 19.00 u zijn we weer terug op de lodge, waarna we rond 20.30 u weer kunnen genieten van Malvin zijn kookkunsten.

Victoria Falls

Van Kasane naar Victoria Falls in Zimbabwe is niet zo ver, maar er ligt nog altijd een grensovergang. En net als eerder deze reis moeten we nu ook weer formuliertjes invullen. Bij de grens is het redelijk druk. De reisgroep die gistermiddag bij ons op de boot zat staat ook al te wachten. Ook wij sluiten aan, maar wel van de andere kant komen wij het kantoortje binnen. Het is lang wachten. Een groepje onder leiding van een Duitse reisleider dringt langzaam naar voren. De Duitse reisleider gedraagt zich ergerlijk en ontzettend arrogant. Malvin weet echter niet van wijken en uiteindelijk kunnen we om 11.30 u, na ruim 1,5 uur, dan toch Zimbabwe binnentreden.

Dan is het nog ca 70 km naar Victoria Falls. Het gelijknamige dorpje bij die wereldbekende watervallen op de grens met Zambia. Aangekomen in Vic Falls gaan we eerst naar een activiteitencentrum. Een aantal van onze groep boeken een activiteit. Hiervandaan rijden we naar de Falls. Ruim 1,5 uur hebben we om hier even rond te lopen en de nodige foto´s te nemen. Het is een mooi gezicht, gelet op de grootte en breedte zijn deze Falls spectaculairder dan de Niagara Falls in Ontario, Canada/VS. Toch zijn ze nu relatief rustig. Er is wat mist van de Falls, maar niet dusdanig dat je daar kleddernat van wordt. Het komt doordat we aan het eind van de droge periode zitten. In de gebieden waar we de afgelopen dagen doorheen zijn gereden en het stroomgebied van de Zambezirivier hebben het afgelopen half jaar nauwelijks regen gehad.

Als we er zo langs lopen kunnen we duidelijk zien dat verderop er geen Falls zijn op dit moment maar dat die er zeker wel zijn wanneer je in het regenseizoen zit.  Navraag leert dan ook dat de Falls op hun spectaculairst zijn zo rond maart/april. Aan het eind van het regenseizoen dus. Nadat we de Falls hebben bekeken rijden we naar onze eindbestemming van vandaag. Een vakantiepark aan de rand van Vic Falls.

Even later worden we opgehaald door een tweetal busjes die ons naar een plek enkele kilometers buiten Vic. Falls brengen. Hier schepen we ons in op een kleine cruiseboot. Aan boord, al varend over de Zambezi, nuttigen we ons diner. We zien nog een krokodil en enkele Nijlpaarden. Het is een gezellige en sfeervolle avond op de boot.

Troosteloos Zimbabwe

Deze dag staat in het teken van de activiteiten. Ik heb nergens voor geboekt, dus voor mij is het even lekker relaxen. Halverwege de ochtend ga ik Victoria Falls even verkennen. Regelmatig wordt ik door jongelui aangesproken die maar al te graag wat willen (zwart)handelen. Zo rondlopend is duidelijk de schrijnende situatie te zien waarin Zimbabwe momenteel verkeert. Vele winkels staan leeg. De straten liggen vol met zwerfafval. Winkels en huizen vertonen een trieste aanblik. In een internet winkeltje blijken ze geen verbinding te hebben. In een winkelcentrum vindt ik wederom een internet mogelijkheid. De verbinding is echter ontzettend traag en na een kwartier lukt het mij net niet om een kort berichtje op mijn web-log achter te laten.

In de middag ga ik nog even met Peter en Stef het dorp door om nog even wat foto´s te maken en rond te kijken op de craftmarket. Continue worden we ´beveiligd´door speciaal ingestelde touristenpolities. Stef wil graag een houten giraffebeeldje hebben. Op straat probeert hij het om met iemand en T-shirt te ruilen. De toeristenpolitie grijpt in en probeert de Zimbabwiaan te pakken. Dat lukt net niet. Wij worden erop gewezen dat dit eigenlijk niet op de openbare weg mag. Alleen op de craftmarket kun je (redelijk) betrouwbaar handelen. De straathandelaren hebben vaak niet deugdelijke beeldjes e.d. Op de craftmarket kun je eventueel later nog verhaal halen. De rest van de middag gaan we lekker bij het zwembad, wat lezen of zwemmen.

Naar Matabele land

De nieuwe dag gaat ons vandaag brengen naar Matabeleland. Matabeleland is het gebied rond Bulawayo en strekt zich uit richting Zuid Afrika. Onderweg is de economische situatie wederom duidelijk te zien. De benzinestations en drankwinkeltjes die hier meestal naast staan, zijn vrijwel allemaal gesloten en vervallen. Ook als we de stad Bulawayo doorrijden, kun je zien dat er veel lege winkels zijn. Ook dat de verpaupering toeslaat.

Onze eindbestemming is vandaag het Matopos National Park. Het gebied wat ook zo treffend wordt beschreven in boeken van de bekende schrijver Wilbur Smith. Onderweg passeren we het huis waar eens de eerste president en stichter van Rhodesië, zoals Zimbabwe vroeger heette, heeft gewoond, Cecil Rhodes.

Cecil Rhodes is ooit ook begraven in Matopos land. Volgens overlevering zou zijn graf nooit gevonden zijn. Het is een werkelijk schitterend gebied. Veel bossen en rotspartijen, ruig in al haar schoonheid. Onze lodge ligt ook op werkelijk een unieke locatie. Het is geheel gebouwd tussen en tegen de rotsen. Vanuit onze huisjes hebben we een mooi uitzicht op een dal. We arriveren hier tegen 18.00 u.